Μετά από δέκα χρόνια ,ξανά στην Αγιά Παρασκευή

Η παλιά εκκλησία  της Αγίας Παρασκευής 

Ανέκαθεν την παραμονή της Αγίας Παρασκευής o κόσμος ανέβαινε στο Παλιοξούβερο για τον εσπερινό . Πότε ο Νικολογγιάνης ποτέ ο Νίκος ο Σαμαράς, από νωρίς, με δυο τραπέζια,το κρεατόξυλο και τα βαρέλια με τα μπουκάλια μπύρας σκεπασμένα στον πάγο, αναψυκτικά, καμιά μπουκάλα με ούζο,ένα κουτί λουκούμια,ένα κουτί βανίλια ,για το γνωστό υποβρύχιο,και την ψησταριά για το ψήσιμο της προβατίνας,έστηναν το μαγαζί τους και με το πέρας του εσπερινού ο κόσμος όπου μπορούσε να βολευτεί, βολεύονταν και απολάμβανε τον εκλεκτό μεζέ της εποχής.Την ψητή προβατίνα. Αυτά μέχρι το2000 και με τελευταίο καταστηματάρχη το Βασίλη το Σαμαράς.Αίτια; Ο ενθουσιασμός και η ανώριμη επιλογή του τότε συμβουλίου του πολιτιστικού συλλόγου να κάνει εκδήλωση με χορευτικά στην πλατεία του χωριού. Αποτέλεσμα ήταν ο κόσμος, μετά τον εσπερινό να μην καθίσει στο ξωκκλήσι, όπως το συνήθιζε, αλλά να κατέβει στην πλατεία για την εκδήλωση  Για την ιστορία, ο γράφων τότε ήταν πρόεδρος του συλλόγου .

Εικόνες από το πανηγύρι

Μετά λοιπόν από δέκα χρόνια ,το νυν εκκλησιαστικό συμβούλιο αποφάσισε να ανέβει στο ξωκλήσι με ψητά και ποτά και ο σύλλογος να μεταφέρει την ημερομηνία της εκδήλωσης του . Σκοπός τα έσοδα να διατεθούν για την αποκάλυψη της πέτρας με την οποία η εκκλησιά είναι κτισμένη και που μια άλλη άστοχη επιλογή,κάλυψε με αμμοκονίαμα .Η αποκάλυψη της πέτρας,μαζί με το παλιό σχολείο και με την αντίστοιχη ανάπλαση της πλατείας , θα συγκροτήσουν ένα όμορφο σύνολο που θα αναβαθμίσει το κέντρο του χωριού .
Τα προηγούμενα δυο χρόνια ο σύλλογος,προχώρησε σε κάποιες παρεμβάσεις στον αύλειο χώρο της εκκλησίας.Τοποθέτησε παγκάκια, φύτεψε δένδρα,έφτιαξε δίκτυο ποτίσματος και τοποθέτησε πλαστική δεξαμενή αποθήκευσης νερού. Τα μέλη του συλλόγου με τρακτέρ κουβαλούν νερό και γεμίζουν τη δεξαμενή.  και με αυτόματο μηχανισμό   ποτίζονται τα δένδρα το καλοκαίρι.Σκοπός κάποια μέρα να αναβιώσουμε το ημερήσιο πανηγύρι.
Φέτος λοιπόν ανεβαίνουμε στην Αγιά Παρασκευή και στηρίζουμε την προσπάθεια

Η θειά Θύμιενα ,η Ακρίδου με το γαϊδουράκι της
τραβά για την Αγιά Παρασκευή

Ευτράπελα από την Aγια Παρασκευή :Ο Ντίνος ο Πουρνάρας επονομαζόμενος Τσιγάρας,και ο Κώστας Ζωγράφος (Καλαθάς) ψήσανε μια προβατίνα 23 κιλά ωμή και στο πούλημα βγήκε ,ψητή μάλιστα,36 κιλά.Το μυστικό; Είχαν μια πέτρα για ζύγι που έλεγαν ότι είναι ισοδύναμη με κιλό . Στο τέλος όταν έκαναν λογαριασμό απόρησαν:
Τι διάλο έγινε; Ψημένη ζυγίζει περισσότερο;                                   

Αγιος Νικολαος ο Κρεμαστος

Παρουσιάστηκε την Κυριακή 22 Μαΐου στο Μουσείο

'' Βάσω Κατράκη'' , το βιβλίο-λεύκωμα  Άγιος Νικόλαος ο Κρεμαστός .  Εκδότης ,ο  Δήμος  Μεσολογγίου.

Μέσα από την έκδοση αυτή γίνεται μια προσπάθεια για την ανάδειξη και την προβολή του πολιτιστικού πλούτου του σπηλαίου  .Τα κείμενα  και η επιμέλεια της έκδοσης είναι του πανεπιστημιακού καθηγητή Βυζαντινής αρχαιολογίας κ.Αθανασίου  Παλιούρα , επιστήμονα με μεγάλη προσφορά στην ανάδειξη των Αιτωλικών μνημείων .Στο βιβλίο ,ο αναγνώστης θα βρει πληροφορίες για τον τεχνοτροπικό

  χαρακτήρα των αγιογραφιών, τον ονομαζόμενο ''Καπαδοκικο'' για τους σημαντικούς επισκέπτες του  και πληροφορίες για την οργάνωση του σπηλαιώδη μοναχισμού στην Αιτωλία και Ακαρνανία .

Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του βιβλίου φαίνεται η εγκατάλειψη του μνημείου στην τύχη του ,αφού όποιος το επισκέπτοταν, χάραζε το όνομά του πάνω στις σπάνιες αγιογραφίες . Λογάριαζε  την ανάβαση σαν κατόρθωμα, ανάλογο με την κατάκτηση του Έβερεστ , του βόρειου πόλου, η της σελήνης και αφού σημαία δεν υπήρχε , άφηνε τα σημάδια του στις αγιογραφίες Κάποιοι λένε ότι το έκαναν για να πάρουν τη χάρη από αυτές. Ο γράφων  όταν το επισκέφτηκε με τους φίλους του , δεκατετράχρονο παιδί τότε  πενήντα τριών τώρα  , χάραξε τ' αρχικά  του γιατί το έκαναν οι προηγούμενοι και μάλιστα  δεν  έβρισκε  χώρο  αφού τα πάντα ήταν πιασμένα  .Κανείς δεν του μίλησε για  την αξία τους

 Έστω  και τώρα ό,τι περισώσουμε .Είναι  τα κάλλη  μας  Να τα αναδείξουμε και να τα προβάλλουμε

Η δημοτική  αρχή έχει τη βούληση και η προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί , ώστε η παρουσίαση του

μνημείου  να συνδεθεί και με την υπόλοιπη κοινωνική και ιστορική πραγματικότητα της εποχής .

Ο Χρήστος ντυμένος καναβάρο

Ο Χρήστος με τα σιρίτια του

Απροσδόκητα εμφανίστηκε στο χωριό ο
Χρήστος.Ντυμένος Καναβάρο αυτή τη φορά

Ξαφνιάστηκα σαν τον είδα .Νόμισα ότι κάποια μπάντα επισκέφτηκε το χωριό και ο μαέστρος κάνει βόλτες . Κάνει ένα τσακ το μυαλό μου…Ο Χρήστος ο φίλος μου είναι σκέφτηκα , και ήρθε να γράψει μέλη στην φιλαρμονική του δήμου

               -      Χρήστοοο…. Φωνάζω

               -      Ναι . Μου απαντάει

               -         Αυτός είναι, σκέφτηκα.

               -         Τι κάνεις εδώ;

               -         Ποιος είσαι ;

               -         Ο Πάνος είμαι.

      Πλησιάζω….Τελικά ήταν ο Χρήστος ο Βασιλείου, Χρόνια φευγάτος στην Αθήνα

          -     Ήρθα να δω κανένα χωριανό και θα φύγω,μου λέει.
          -     Μια φωτογραφία  πριν φύγεις ;

          -     Βεβαίως!                                                       
 

Γνωστός ο Χρήστος στους επισκέπτες της Ακρόπολης και του Φιλοπάππου. Ντυμένος με τη φουστανέλα του , ραμμένη από το Νίκο τον  Πλακίδα , φωτογραφίζεται  με τους τουρίστες . Κάποια πρωινάδικα τον  έβγαλαν και στο γυαλί να τραγουδάει το τσοπανάκος ήμουνα / προβατάκια φύλαγα  και να στέλνει χαιρετίσματα στο Χρυσοβέργι Πριν από δέκα χρόνια περίπου, τον είχα ξαναδεί στο χωριό

Να' σαι καλά Χρήστο  και να ματάρθεις

Να ματάρθεις  Χρήστο

Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΧΡΥΣΟΒΕΡΓΙ(ΟΝ)

Γραφει ο δάσκαλος  Βασίλης Χαραλαμπόπουλος

1η  εκδοχή. Έξω από το χωριό υπάρχει μια τοποθεσία που λέγεται και σήμερα «τούμπα» προερχόμενη ίσως από τη λέξη «τύμβος» γιατί το έδαφος εκεί είναι υπερυψωμένο σε σχήμα ημισφαιρικό .Εδώ έγιναν ,κατά διαστήματα από άγνωστους τυμβωρύχους ,ανασκαφές για να  βρουν ,κατά την παράδοση, τις χρυσές βέργες, κτερίσματα ,του θαμμένου βασιλιά. Από τις χρυσές βέργες πήρε το όνομα Χρυσοβέργι.

2^η εκδοχή. Παλιότερα στην περιοχή καλλιεργούσαν πάρα πολλά  αμπέλια  και σταφίδες και από τις βέργες  τους  έβγαζαν, εκλεκτό  (χρυσό) και φημισμένο κρασί και έχουμε χρυσο+βέργες=Χρυσοβέργι.

3^η εκδοχή. Στα τουρκοαλβανικά  το κρασί λέγεται «βερ» και η περιοχή φημίζονταν για το εκλεκτής ποιότητας (χρυσό) κρασί από το οποίο έπιναν και οι πασάδες και ζητούσαν πάντα « το χρυσό βερ» στο τραπέζι τους.

Στου χωριού τη βρύση

Ένας από τους αγαπημένους προορισμούς των σχολικών εκδρομών ήταν τα τρία ρέματα .Με τα ψηλά τους πλατάνια ! τις φτέρες τους !  και τον όμορφο  καταρράκτη νερού. Τα μαθητούδια  και οι δάσκαλοι τους , εδώ περνούσαν μια ευχάριστη μέρα σπάζοντας τη σχολική τους ρουτίνα . Οδηγός κάποιος από τους μεγαλύτερους μαθητές , μια και αυτοί γνώριζαν καλύτερα το μονοπάτι αφού το περπάταγαν πολλές φορές για να στήσουν καρτέρι στα κοτσύφια που πήγαιναν για νερό το καλοκαίρι. Διασχίζοντας μια ρεματιά φτάναμε στην πηγή και αμέσως βουτάγαμε για ξεδίψασμα .Σήμερα ...; Μεγαλώσαμε...;Δεν έχουμε χρόνο για εκδρομές...; Δεν ξέρω γιατί δεν απολαμβάνουμε την ομορφιά του τόπου όπως στα παιδικά χρονιά. Ίσως τότε  να ζούσαμε τη μαγεία της ανακάλυψης του γύρω κόσμου μας .Σήμερα όλοι τρέχουμε σαν τα κοτσύφια όπου βρούμε καλό νερό Και καλά αν μπορείς να το βρεις ,όπως έδω,  στη βρύση του χωριού ,από την αμόλυντη πηγή των τριών ρεμάτων . Άμα είσαι στη Φουκουσίμα ; Που να βρεις; Ας προστατέψουμε το περιβάλλον μπας και   βρίσκουν λίγο νεράκι τα παιδιά μας ,όπως ο μπάρμπας της φωτογραφίας που με το μηχανάκι του από το Αιτωλικό,κάθε βδομάδα φουλάρει με καθαρό νεράκι για το σπίτι του

Σαν παραμυθια τα παιχνιδια της αλανας

Θυμάμαι τα παιδιά που έπαιζαν και τραγουδούσαν

Χαμένα τα όνειρα τους κι όμως γελούσαν.

Σαν παραμύθια τα παιχνίδια της αλάνας

Και κρυφά πίσω απ’ τη πόρτα τα δάκρυα της μάνας.

Και του πατέρa τη φωνή που δεν άκουσαν,

Τη λύπη κάναν γλέντι και ποτέ δεν σταματούσαν

Αυτoύς  τους στίχους του .B D Foxmoor επέλεξε να ξεκινήσει τον πρόλογο της νέας του λαογραφικής δουλειάς ο Γιώργος Κομζιάς .Και αυτοί οι στίχοι είναι που δάνεισαν και τον τίτλο του βιβλίου του ,το οποίο ο πολιτιστικός σύλλογος του Αιτωλικού εξέδωσε

ΚΤΙΡΙΑ -ΒΟΥΛΩΜΕΝΗ - ΞΕΡΟΒΡΥΣΗ Ιστορικα τοπωνυμια

Τα ''χτιρια ''

Μας πήρε ένα τέταρτο της ώρας για να κατέβουμε τη νότια πλαγιά του όρους Αράκυνθος και βγαίνοντας από το μονοπάτι παρατήρησα αρχαία τείχη , κτισμένα με κονίαμα .Νόμισα στην αρχή πως είναι απομεινάρια κάποιου υδραγωγείου που έφερνε νερό στην Πλευρώνα......θεώρησα πως ανακάλυψα το αρχαίο Τείχιον, οχυρό που δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερη θέση για την φύλαξη των περασμάτων από την πλευρά της θάλασσας .

Η μουσική βελτιώνει τη μνήμη

Ανδιμοσιευση απο syllektiko
 
Μέχρι τώρα οι έρευνες είχαν αποδείξει ότι η μουσική βοηθά πολλαπλά τους μαθητές και τους ίδιους τους μουσικούς, μεταξύ άλλων αναπτύσσοντας καλύτερα τον εγκέφαλό τους και διευκολύνοντας τη διαδικασία της μάθησης. Τώρα, μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα έρχεται να αναδείξει ότι η μουσική εκπαίδευση κάνει καλό επίσης στους ηλικιωμένους, που συνεχίζουν να παίζει μουσική, αντισταθμίζοντας έτσι σε ένα βαθμό τις συνέπειες της γήρανσης.
Οι ερευνητές του Εργαστηρίου ....
ΑκουστικήςΝευροεπιστήμης του Πανεπιστημίου Northwestern του Σικάγο, με επικεφαλής την καθηγήτρια νευροβιολογίας και φυσιολογίας Νίνα Κράους, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο επιστημονικό έντυπο PLoS ONE, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η εφόρου ζωής μουσική εκπαίδευση και το παίξιμο ενός μουσικού οργάνου παρέχει πλεονεκτήματα διαρκείας σε τουλάχιστον δύο λειτουργίες, στην μνήμη και στην ακοή, που και οι δύο τείνουν να αμβλύνονται με το πέρασμα του χρόνου.
Τα σχετικά πειράματα έδειξαν ότι τα άτομα 45 έως 65 ετών -μουσικοί επαγγελματίες και ερασιτέχνες που είχαν αρχίσει να παίζουν μουσική στην ηλικία των εννέα ετών ή και νωρίτερα- υπερτερούσαν σαφώς στη μνήμη και στην ακοή (δυνατότητα να ξεχωρίσουν μια ομιλία μέσα σε πολύ θόρυβο), σε σχέση με όσους δεν έπαιζαν ποτέ κάποιο μουσικό όργανο.
Η μουσική εξάσκηση εκπαιδεύει κατάλληλα το νευρικό σύστημα και το κάνει πιο προσαρμοστικό, σύμφωνα με την Δρ Κράους, με αποτέλεσμα να αντισταθμίζει εν μέρει τις συνέπειες της γήρανσης.

Το παλιό τρακτέρ

Τι να κοιτάζει ο πιτσιρίκος και τι να σκέφτεται

Πόσες καλάθες καπνού κουβάλησε απ’ τις καρουτες ;

Ποσά οργώματα έκανε ;

Μια θράκα φαμελιά έθρεψε ...

Μέχρι και στο Μεσολόγγι την πήγε

Όλοι πίσω στην καρότσα ,να δουν την ανατίναξη του Καψάλη .

Και τώρα πια , καθαρό και πλυμένο απ’τις σκόνες όπως ταιριάζει στους νεκρούς ,αποκαμωμένο , απίθωσε ξυπόλυτο τα δυο του πόδια στο δικό του παράδεισο

αλλαζουν χερια τα χρονια - αποσπασμα απο την ποιητηκη συλλογη του Θαναση Φουντα

                              Μια μικρη αναφορα στη μνημη του

Πάλι εψές ήρθε μια άλλη γιαγιά, η ιστορία

Και αποκάλυψε τα ψέματα των ιστορικών

¨Μια εποχή χρυσή κι έναν λαμπρό αιώνα, μου είπε

Οι Αθηναίοι χτίσανε μνημεία πολλά και τον Παρθενώνα

Και χάραξαν μονάχα δυο ονόματα σε μια κολόνα¨

Ικτίνος , Καλλικράτης!

Αμνημόνευτα τα ονόματα των εργατών.

Μέτρησα με δρασκελιές και τριχιά τον Παρθενώνα

Τις μεγάλες πέτρες και τα κοτρόνια

Λογάριασα και τα κρυμμένα :

Σόμπολα, χαλίκια, σίδηρο , ασβέστη , άμμο , νερό , δρόμο , κολατσιό

Βλαστήμια , κατάρες στον ήλιο , αρρώστιες

Γιορτές , πανηγύρι , μυστήρια –Παναθήναια Ελευσίνια

Μάχες , ναυμαχίες , λιμούς , λοιμούς.

Έκαμα το μνημείο μεροκάματα: ανθρώπους , άλογα , μουλάρια , γαϊδούρια,

Μηχανικούς , χτίστες ,σαμαράδες , γύφτους , πεταλωτήδες , γεωργούς ,

Τριφύλλια , βρώμη , πέταλα ,καπίστρια , χαϊμαλιά , κύπρια.

Δυο ονόματα μοναχα .

Και δεν μου λένε ούτε για ένα σκοτωμένο δούλο , έναν τραυματία

Ένα πληγωμένο άλογο , ένα γαϊδουράκι νεκρό από το ξύλο

Ένα μουλάρι  τρελό από τη ζέστη

Το όνομα του ταβερνιάρη που έπινε ο Σωκράτης

Ένα μνημείο τρεις μνήμες: Περικλής , Ικτίνος , Καλλικράτης

Ενας αιώνας , ένας έρωτας της Ασπασίας

Βάσω Κατράκη η μεγαλη χαρακτρια

Αυτοβιογραφικό σημείωμα - Εκθέσεις/Διακρίσεις

αναδημοσιευση απο το εικαστικο

Γεννήθηκα στο Αιτωλικό του Μεσολογγίου.
Το Αιτωλικό είναι ένα μικρό νησάκι, που το συνδέουνε με τη στεριά δυο μακρυά πέτρινα γεφύρια με πολλές μικρές τοξοτές καμάρες. Το σπίτι μας ήτανε σχεδόν όλο μέσα στη θάλασσα και στη γειτονιά καθότανε όλο ψαράδες.

ΓΚΑΝΤΙ : Ο πολιτισμός ενός λαού ,φαίνετε από τη συμπεριφορά του στα ζώα

γνώρισα τους ανθρώπους κι αγάπησα τα ζώα

αναδημοσιεύω από ΜHΝYΜΑ ΣΤΟ ΜΠΟΥΚΑΛΙ

Χθες βράδυ και γύρω στις 11με 12 τα μεσάνυχτα, ακούστηκαν δυο πυροβολισμοί στην βορειοδυτική παραλία του Αιτωλικού. Οι δυο σφαίρες προορίζονταν για τα αδέσποτα σκυλιά που είχαν βρει καταφύγιο στο στάβλο του Γιάννη Παρά. Σύρθηκαν γρυλίζοντας σαν ανυπεράσπιστα μικρά παιδιά πνιγμένα στο αίμα. Το ένα από αυτά ξεψύχησε, το άλλο ψυχορραγεί κάπου εκεί. σε μια άκρη.

Τα ήξερα. Στο πορτ μπαγκαζ του αυτοκινήτου μου είχα πάντα μια σακούλα κροκέτες. Γνώριζαν τον...

θόρυβο του αυτοκινήτου μου κι εκεί που ήταν αραχτοί, σήκωναν το κεφάλι, τέντωναν τ' αυτιά, σηκώνονταν όρθια και χαιρετούσαν με την ουρά. και απλά περίμεναν. Ευγενείς θα λέγαμε. Δεν με ακολουθούσαν. Ο ένας μάλιστα, ο κοκκινοτρίχης είχε κι ένα δερμάτινο περιλαίμιο, δείγμα ότι κάποιος τον παράτησε. Έστω.

Κάποια μέρα μου έκανε και επίσκεψη, μα δεν είχα κάτι να τον τρατάρω, μόνο ένα χάδι του χαρίστηκε και ευγενής καθώς ήταν έσκυψε το κεφάλι σαν να μου έλεγε, μου είναι αρκετό. Και κουνώντας την ουρά, πήρε το δρόμο για το στάβλο.

Μετά τη γνωριμία μας, όποτε περνούσα του κορνάριζα. Άφηνε την παρέα του και με ακολουθούσε. Του άδειαζα τις κροκέτες στο γρασίδι αλλά δεν τις πλησίαζε αν δεν εισέπραττε πρώτα το χάδι του.

Στο δρόμο δεν έβγαιναν, ήταν προσεκτικά. Κανέναν δεν γάβγιζαν, είχαν τρυφερή συμπεριφορά. Μη ξέροντας που να απευθυνθώ, ένα ερώτημα θέλω να υποβάλλω, δημοσίως .

-Ποιους ενόχλησαν και ποια ανθρώπινα ένστικτα πάτησαν τη σκανδάλη;