Η Λίμνη των κρεμαστών ήταν ο προσφιλής προορισμός των μαθητικών εκδρομών του σχολείου μας.Θυμάμαι τους μεγαλύτερους συμμαθητές μου , που όταν γύριζαν από την εκδρομή την άλλη μέρα , με τι θαυμασμό περιέγραφαν τις εμπειρίες τους από την επίσκεψη τους στο υδροηλεκτρικό φράγμα των Κρεμαστών.
Η εξέλιξη όμως είχε το κόστος της .Ολόκληρα χωριά καλύφτηκαν από το νερό και οι κάτοικοι τους αναγκάστηκαν να ξεσπιτωθούν . Χωράφια ποτισμένα με ιδρώτα , σπίτια
μ΄αιμα χτισμένα ,κάθε πέτρα και καημό... και ανθρωπινα αποθαμένα ... και αυτά θαμμένα σε σ΄ενα αιώνιο και υγρό τάφο . Δρόμοι και περάσματα αποκομμένα από την υδάτινη μάζα... Χρόνιες ανθρώπινες επαφές και σχέσεις.... διαλυμένες.
Και ήρθαν τα καραβάκια να καλύψουν την απώλεια και να αναπληρώσουν το ''χάσμα''....
Πως μου ήρθαν όλα αυτά στο μυαλό ; Υπεύθυνο το
Αγρίνιο... Γλυκές Μνήμες .Υπέροχο blog. Επισκεφθείτε το κανοντας κλικ
εδω
