Λείπουν τέτοιες εικόνες από την καθημερινή μας ζωή .
Αφιερώνουμε χρόνο για να βλέπουμε τις σαπουνόπερες της τηλεόρασης που μας φυτεύει στο κεφάλι εικόνες που άλλοι επιλέγουν και δεν ανοίγουμε ένα βιβλίο να δημιουργήσουμε τις δικές μας
Σας παρουσιάζουμε το κείμενο της ανάρτησης που συνοδεύει τη φωτογραφία
Απολαυστικές οι απογευματινές βόλτες στα ταπεινά μεσόγεια χωριουδάκια της Λήμνου – μόνιμου προορισμού διακοπών τα τελευταία χρόνια. Απλόχερα το νησί αυτό προσφέρει εικόνες μιας άλλης εποχής που αποτυπώνονται στη φυσική μνήμη αλλά και καταγράφονται στην ψηφιακή φωτογραφική μηχανή. Σε μια απ’ αυτές τις περιηγήσεις συνέβη το γεγονός του καλοκαιριού.
ΟΔΟΣ : Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ Σαν οπτασία στο χωριό Δάφνη, εντόπισα από μακριά τη μορφή της φωτογραφίας, καθισμένη στο πεζουλάκι δίπλα στην πόρτα του σπιτιού της. Κοκάλωσα το αυτοκίνητο, πλησίασα και άρχισα τα κλικ. Η γιαγιά ατάραχη καθώς δεν άκουγε καλά και το μόνο που έβλεπε μέσα από τους τεράστιους μεγεθυντικούς φακούς ήταν τα γράμματα, μου πρόσφερε μια σχετική άνεση για τις φωτογραφίες. Κι όταν της έπιασα κουβέντα, μου αποκάλυψε πως έχει πατήσει τα 100 χρόνια, έμαθε να διαβάζει μαζί με τα παιδιά της, όταν τα έστειλε σχολείο, και από τότε το βιβλίο είναι μόνιμος σύντροφος και κατά την άποψή της «ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου». Για την ιστορία διάβαζε το βιβλίο της Λία Μεγάλου – Σεφεριάδη «Ο δρόμος είναι η χαρά». Γιαγιά να 'σαι καλά, να σε συντροφεύουν πάντα και να σε οδηγούν σε ταξίδια μαγικά αυτοί οι πολύτιμοι φίλοι ... Κι εγώ αν τύχει και περάσω πάλι από 'κει του χρόνου ή μετά από πολλά χρόνια θα βλέπω πάντα ευδιάκριτη την πινακίδα της οδού έξω από το σπίτι σου ΟΔΟΣ : Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ
Καταπληκτική φωτογραφία!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή