Η πληθυσμιακή σύνθεση του χρυσοβεργίου

Νεαρές Τσεκλιστιάνες με παραδοσιακές φορεσιές

Σημαντικό μέρος του Χρυσοβεργιωτικου πληθυσμού,

αποτελείται από Ευρυτάνες και συγκεκριμένα Τσεκλιστιάνους.Η κύρια ασχολία τους ήταν η κτηνοτροφία.Τον Χειμώνα στον κάμπο και την άνοιξη στο βουνό .Η έναρξη της μετακίνησης σηματοδοτείται με τη φράση από καβαλάρη σε καβαλάρη.

Τ' Άι Δημητριού έφευγαν απ το βουνό και τ΄ Άι Γιωργού επέστρεφαν

  Κόσμος εργατικός και ολιγαρκής Δεν άφηναν στιγμή να παει χαμένη .

Οι άντρες απ τους καλύτερους τιναχτάδες της ελιάς .
Ο λούρος έπαιρνε φωτιά στα χέρια τους.

Οι γυναίκες όταν δεν δούλευαν στις ελιές ,ζαλιγκομένες κουβαλούσαν ξύλα και προσανάμματα στις ασβεσταριές και στα σπίτια  του Αιτωλικού.

Η φράση να λυπάστε και το νερό που τρέχει απ' τη βρύση καταδεικνύει πόσο αυστηροί ήταν και είναι,  στη διαχείριση των αγαθών.Γι αυτό και πρόκοψαν

Η ύπαρξη των σπουδαίων ελαιώνων σήμερα στο Χρυσοβέργι οφείλεται εκτός του ηπίου κλίματος και  στην εργατικότητα  αυτών των ανθρώπων.

ΟΔΟΣ : Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ

Οι φίλοι του sigxroniekfrasi.blogspot που δημοσιεύει τη φωτογραφία την χαρακτήρισαν ως τη φωτογραφία της χρονιάς και δεν έχουν άδικο.
 Λείπουν τέτοιες  εικόνες από την καθημερινή μας ζωή .
Αφιερώνουμε χρόνο για να βλέπουμε τις σαπουνόπερες της τηλεόρασης που μας φυτεύει στο κεφάλι εικόνες που    άλλοι επιλέγουν και δεν ανοίγουμε ένα βιβλίο να δημιουργήσουμε τις δικές μας


Σας παρουσιάζουμε το κείμενο της ανάρτησης που συνοδεύει τη φωτογραφία

Απολαυστικές οι απογευματινές βόλτες στα ταπεινά μεσόγεια χωριουδάκια της Λήμνου – μόνιμου προορισμού διακοπών τα τελευταία χρόνια. Απλόχερα το νησί αυτό προσφέρει εικόνες μιας άλλης εποχής που αποτυπώνονται στη φυσική μνήμη αλλά και καταγράφονται στην ψηφιακή φωτογραφική μηχανή. Σε μια απ’ αυτές τις περιηγήσεις συνέβη το γεγονός του καλοκαιριού.


ΟΔΟΣ : Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ Σαν οπτασία στο χωριό Δάφνη, εντόπισα από μακριά τη μορφή της φωτογραφίας, καθισμένη στο πεζουλάκι δίπλα στην πόρτα του σπιτιού της. Κοκάλωσα το αυτοκίνητο, πλησίασα και άρχισα τα κλικ. Η γιαγιά ατάραχη καθώς δεν άκουγε καλά και το μόνο που έβλεπε μέσα από τους τεράστιους μεγεθυντικούς φακούς ήταν τα γράμματα, μου πρόσφερε μια σχετική άνεση για τις φωτογραφίες. Κι όταν της έπιασα κουβέντα, μου αποκάλυψε πως έχει πατήσει τα 100 χρόνια, έμαθε να διαβάζει μαζί με τα παιδιά της, όταν τα έστειλε σχολείο, και από τότε το βιβλίο είναι μόνιμος σύντροφος και κατά την άποψή της «ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου». Για την ιστορία διάβαζε το βιβλίο της Λία Μεγάλου – Σεφεριάδη «Ο δρόμος είναι η χαρά». Γιαγιά να 'σαι καλά, να σε συντροφεύουν πάντα και να σε οδηγούν σε ταξίδια μαγικά αυτοί οι πολύτιμοι φίλοι ... Κι εγώ αν τύχει και περάσω πάλι από 'κει του χρόνου ή μετά από πολλά χρόνια θα βλέπω πάντα ευδιάκριτη την πινακίδα της οδού έξω από το σπίτι σου ΟΔΟΣ : Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ

Στιγμιότυπα απο τα καφενεία του χωριού

Να ταν η βδομάδα όλη

Κυριακή γιορτή και σχόλη

Στο καφενείο του Κώστα Μπλίκα .Από  δεξιά : Τσολάκης Νίκος ,Σαμαράς Νίκος ,Γιώργος Μπλίκας (Ταγματάρχης), Γιώργος Κουμπούρας ,Θανάσης Ιωάννου

Από αριστερά Λάμπρος Μάντης Νίκος Πολίτης (Παναης) Κώστας Πεσίνης  και ο ....

Στο καφενείο του Πάνου Νικολογιάννη από αριστερά : Μητρος Αντωνόπουλος ,Αποστόλης Ζωγράφος (Μανάβης) και Φώτης Πολίτης .Όρθιος ο Πάνος Νικολογιάννης.

Η λίμνη των Κρεμαστών

 Η Λίμνη των κρεμαστών ήταν ο προσφιλής προορισμός των μαθητικών εκδρομών του σχολείου μας.Θυμάμαι τους μεγαλύτερους συμμαθητές μου , που όταν γύριζαν από την εκδρομή την άλλη μέρα , με τι θαυμασμό περιέγραφαν τις εμπειρίες τους από την επίσκεψη τους στο υδροηλεκτρικό φράγμα των Κρεμαστών.
Η εξέλιξη όμως είχε το κόστος της .Ολόκληρα χωριά καλύφτηκαν από το νερό και οι κάτοικοι τους αναγκάστηκαν να ξεσπιτωθούν . Χωράφια ποτισμένα με ιδρώτα , σπίτια  μ΄αιμα χτισμένα ,κάθε πέτρα και καημό... και ανθρωπινα αποθαμένα  ... και αυτά θαμμένα σε σ΄ενα  αιώνιο και υγρό τάφο . Δρόμοι και περάσματα αποκομμένα από την υδάτινη μάζα... Χρόνιες ανθρώπινες  επαφές και σχέσεις....  διαλυμένες.
Και ήρθαν τα καραβάκια να καλύψουν την απώλεια και να αναπληρώσουν το ''χάσμα''....
Πως μου ήρθαν όλα αυτά  στο μυαλό ; Υπεύθυνο το Αγρίνιο... Γλυκές Μνήμες .Υπέροχο blog. Επισκεφθείτε το κανοντας κλικ εδω

Το επος του 1940 ...

Ο  Μάκος (Γεράσιμος) Καρτσακάλης

....ήταν μια βίαιη φορά προς τα εμπρός του λαού που είχε κάποτε ηττηθεί, όχι εξ αιτίας του, στη Μικρασία, και που τώρα θα έπαιρνε την εκδίκησή του. Έτσι το έβλεπα εγώ. Σαν άχτι μακροχρόνιο που έβγαινε και ξεθύμαινε. Δεν έπαιζε ρόλο που ο εχθρός ήταν διαφορετικός. Ο εχθρός ήτανε η Τυραννία, ήτανε η μορφή του Άδικου, που την είχαμε υποστεί κάτω από διαφορετικές μορφές επί αιώνες και είχε γίνει μοίρα μας. Ήταν η εξέγερση εναντίον της Μοίρας, χωρίς υπολογισμό ....

Με αυτά τα λόγια η ποιητική ματιά του  Οδυσσέα Ελύτη εξηγεί το μεγαλείο της αντίστασης του Ελληνικού λαού στις ισχυρές δυνάμεις των Ιταλών και Γερμανών φασιστών.Εξέγερση κατά του Άδικου. Εξέγερση κατά της Μοίρας.Παντού σε κάθε Ελληνική γωνιά ,μικροί μεγάλοι .Άνδρες και γυναίκες στο βαθμό που  ο καθενας μπορούσε, πολεμούσε Βέβαια πάντα θα υπάρχουν

Σπάνιες φωτογραφίες από την διάνοιξη της γαλαρίας ήρθαν στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο από τη Σάσα Κοντοχρήστου

Μάλλον...από τα εγκαίνια του έργου

Τα πετρελαια της Κλεισουρας

Απο τον Βασιλη Ιωαννου,ελαβα μεσω  email σημαντικες φωτογραφιες απο την γεωτρηση της Κλεισουρας για την ανευρηση πετρελαιου Οι ερευνες εγειναν το 1960 και το βαθος της γεωτρησης εφτασε 4400 μετρα τις ερευνες εκανε η BP

Μια ιστορική φωτογραφία...

...έφτασε στα χέρια μας από το αρχείο του Μπατσινίλα ( Τάκη  Πολίτη).

Η μπουλντόζα επί τω έργω

Ο φακός αιχμαλωτίζει τη στιγμή που η μπουλντόζα γκρεμίζει την Αγιά Παρασκευή.
Ήταν η εποχή που άρχισε η κυριαρχία  του Θεού του τσιμέντου  Ξεκίνησε

Η διδασκαλία του τραγουδιού στην παιδική ηλικία

 

Εισήγηση Ευτυχίας Τσεσμελή, από το 3ο Πανελλήνιο Συνέδριο (2009) για το Παδικό Τραγούδι που διοργάνωσε ο ΠΑ.Σ.ΔΙΕ.ΧΟΣ (Πανελλήνιος Σύλλογος Διευθυντών Χορωδιακών και Οργανικών Συνόλων)

Ποια ηλικία είναι κατάλληλη για να διδάξουμε στα παιδιά την τέχνη του χορωδιακού τραγουδιού; Πότε μπορούμε να ξεκινήσουμε να χτίζουμε τις βάσεις για να μπορέσουν να γίνουν μετέπειτα καλοί ακροατές μουσικής; Μπορούν αυτές οι διαδικασίες να ξεκινήσουν από την προσχολική ηλικία; Ποιος ο ρόλος του στίχου και της μουσικής στα παιδικά τραγούδια;

Αρακυνθος Χρυσοβεργιου

Ήρθε στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μας , από τον Αριστείδη το Ζωγράφο μια πολύ ενδιαφέρουσα επιστολή  με μια φωτογραφία από τα ''κηπακια''

Ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις για την βρύση των Χαλκινων ,αυτό είναι το πραγματικό της όνομα και σημαντικές, λαογραφικού ενδιαφέροντος  πληροφορίες για την χρησιμότητά της



 Αγαπητέ Πανο,

                          Με αφορμή τη  πρόσφατη γιορτή της Α Ε ΧΡΥΣΟΒΕΡΓΙΟΥ στη πλατεία του χωριού, που ομολογουμένως ήταν Πολύ ωραία,σου στέλνω

μια φωτογραφία (μάλλον του 1965) της ομάδας ΑΡΑΚΥΝΘΟΣ ΧΡΥΣΟΒΕΡΓΙΟΥ,προκάτοχο της σημερινής.Για να μη δυσκολευτεις στην αναγνώριση...

Λάβαμε και δημοσιεύουμε

Από τον Χρήστο Ακρίδα : Για την προέλευση του ονόματος του χωριού

Με συγκίνηση περιηγήθηκα, όταν την ανακάλυψα τυχαία, την σελίδα του πολιτιστικού συλλόγου του χωριού μας στο διαδίκτυο. Είδα παλιές φωτογραφίες, διάβασα συγκινητικές αλλά και αστείες ιστορίες .

Θα ήθελα όμως, να σταθώ στο κείμενο του ιδιαίτερα αγαπητού γείτονά μου, δάσκαλου Βασίλη Χαραλαμπόπουλου, για την καταγωγή του ονόματος του χωριού μας.

Ο Βασίλης υποστηρίζει ότι υπάρχουν τρεις εκδοχές για την καταγωγή του ονόματος. Θα ήθελα, λοιπόν, κι εγώ να καταθέσω κάποιες σκέψεις για καθεμιά από τις εκδοχές αυτές.

1^η. Κατά την πρώτη εκδοχή του Βασίλη, η ονομασία οφείλεται...

''.... π' να σε κόψ(ει) του τραίνο τσ' Κλεισούρας''

Η παλιό γραμμή και στο βάθος το φαράγγι της Κλεισούρας

Άκουσα  για πρώτη φορά τη φράση,στο Αιτωλικό,πριν από τριάντα  χρόνια περίπου και τη θεώρησα εντελώς  αυθαίρετη και εξωπραγματική. Από που κι ως που τραίνο στην Κλεισούρα;
Ελα όμως που όταν λέγετε κάτι, από τους απλούς ανθρώπους ,όσο κι αν μοιάζει εξωπραγματικό, έχει κάποια βάση και κάποια αλήθεια  κρύβει !
Τον Ιούνιο του 1888...

Απροσδόκητη επίσκεψη ...

Η γλυκύτατη κυρία της φωτογραφίας είναι η Αλεξάνδρα Κοντοχρήστου Στο πρόσωπό της ζωγραφισμένη η συγκίνηση που ένοιωσε, επισκεπτόμενη το σχολείο που φοίτησε το 1962.Η Σάσα έμεινε στο σπίτι του Φώτη Πολίτη και...

Η πλατεία ήταν γεμάτη....

Γιώργος Πολίτης

.... και η βραδιά υπέροχη . Η παρουσία της νεολαίας κυριάρχησε στο χώρο δίνοντας ζωντάνια και παλμό στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Αθλητική Ένωση Χρυσοβεργίου. Δυο οι εκδηλώσεις τα τελευταία χρόνια το καλοκαίρι στο χωριό .Η μια του πολιτιστικού συλλόγου με έμφαση στην παράδοση που γίνετε στις 26 Ιουλίου στο πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής και η άλλη στο δεύτερο δεκαπενθήμερο  του Αυγούστου με έντεχνο και λαϊκό μουσικό πρόγραμμα.
Και φέτος ο Γιώργος Πολίτης και η μουσική του παρέα, ενισχυμένη με τον Εφράιμ Χαραλαμπίδη από το Αιτωλικό και τον Ανέστη Σωτηριάδη ,Χρυσοβεργιώτης από τη μάννα του , πρόσφεραν μια υπέροχη μουσική βραδιά

Ανέστης Σωτηριάδης

Το πρόγραμμα άνοιξε ο Γιώργος Πολίτης ,ερμηνεύοντας μπαλάντες τόσο δικές του όσο και των Ιωαννίδη Μάλαμα,Αλεξίου και από ξένες των chris isak,mazy star, radiohead... κ.λ.π κλείνοντας με το   όλα σε θυμίζουν απλά κι αγαπημένα...αφιερωμένο στην αδικοχαμένη από την επάρατη νόσο μάννα του ,σκορπίζοντας συγκίνηση  και εισπράττοντας το παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού.

Μαρία Κωστάρελου

Εφράιμ Χαραλαμίιδη

Για λίγο όμως.... το ταλέντο,η φωνή και η σκηνική παρουσία του Ανέστη, φρόντισε για την εναλλαγή των συναισθημάτων. Τη σκυτάλη ανέλαβε ο Εφράιμ Χαραλαμπίδης .Καλλίφωνος και άνετος με το κοινό,έβαλε το δικό του χρώμα στην εκδήλωση ,για να συνεχίσει η Μαρία Κωσταρέλου ξεσηκώνοντας τον κόσμο
Μπράβο στα παιδιά της ομάδας που έδωσαν βήμα στα νέα ταλέντα του τόπου μας.Απέδειξαν πως μπορούν να προσφέρουν πάρα πολλά και ας μην είναι πολυδιαφημισμένες φίρμες που έρχονται για μια ώρα να τα πάρουν και φύγουν Μπράβο στους μουσικούς Τον Σωκράτη Θεοδώρου, μεγάλος δεξιοτέχνης στο μπουζούκι .Τον Πάνο  Χειμώνα από το διπλανό χωριό ,τα Κλεισορέμματα, με τα πλήκτρα του, δευτεροετής φοιτητής μουσικολογίας ο Πάνος, στη Θεσσαλονίκη .Τον ντράμερ  Δημήτρη Καραγιώργο, πέρασε και αυτός από το μουσικό γυμνάσιο Αγρινίου,Τον Αποστόλη το Μπλίκα ,τον μπασίστα του σχήματος και αυτός τελειώνει φέτος το Μουσικό σχολείο . Όλοι τους διαμάντια .
Δείτε περισότερες φωτογραφίες ...

ΤΟ ΝΤΟΥΦΕΚΙΔΙ ΣΤΟΥ ‘ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗ’

Ο '' Ταγματάρχης ''  μπροστά στο κουρείο του

  Γράφει ο Ακρίδας Θεόδωρος Ευθ.

      Για πολλά χρόνια ο Γιώργος Ζάχ. Μπλίκας, (κατά κόσμον ‘ταγματάρχης), διατηρούσε κουρείο στο Χρυσοβέργι. Το κουρείο βρισκόταν βορείως της πλατείας και πίσω από το σχολείο. Εκμεταλλευόμενος την ικανή ευρυχωρία του πολύ περιποιημένου κουρείου του ο δραστήριος και δημιουργικός ‘ταγματάρχης’ επεξέτεινε την επαγγελματική του δραστηριότητα, βάζοντας στο μισό χώρο τού κουρείου και είδη κυνηγιού, καθ’ ότι ήταν κυνηγός και ο ίδιος. Επόμενο ήταν λοιπόν, το κουρείο να γίνει και το μεγάλο στέκι των κυνηγών. Εκεί άκουγε κανείς κάθε είδους κυνηγετικό ‘κατόρθωμα’ , από αληθοφανείς διηγήσεις μέχρι χονδροειδεστάτους μύθους. Εκεί μιμούνταν τους κρότους των ντουφεκιών τους κατά τρόπο …

Γλέντι μέχρι το πρωί στο Χρυσοβέργι

Από την παραμονή φάνηκε η διάθεση του κόσμου στο πανηγύρι της αγίας Παρασκευής.Μικροί μεγάλοι,όλοι ανέβηκαν στο ξωκκλήσι και μετά τον εσπερινό παρέμειναν στο χώρο της εκκλησίας και αφού απόλαυσαν την ψητή προβατίνα   γλέντισαν μέχρι τα μεσάνυχτα
Η διοργανωτές της βραδιάς -το εκκλησιαστικό συμβούλιο - τα είχαν σκεφθεί όλα, μέχρι και πυρασφάλεια.
Τις προηγούμενες μέρες χωματουργικό μηχάνημα αποκατέστησε το δρόμο από την χειμερινή του φθορά και  υδροφόρα του Δήμου τον κατάβρεξε  για τη σκόνη
Το τρακτέρ του Γιάννη του Μακρυγιάννη με κοτσαρισμένη  την τουρμπίνα γεμάτη με  δυο χιλιάδες λίτρα νερού ήταν η πυρασφάλεια της βραδιάς
Όταν ο κόσμος έφυγε φορτώθηκαν τα πάντα στα αγροτικά αυτοκίνητα ,τα σκουπίδια μαζεύτηκαν,όλα σε σακουλές και κατέβηκαν στο χωριό καταευχαριστημένοι από την ανταπόκριση του κόσμου


Το ραντεβού δόθηκε για την άλλη μέρα το βράδυ, στην πλατεία του χωριού.Τα χορευτικά τμήματα του συλλόγου μαζί με τα φιλοξενούμενα ,Τρικόρυφου και Κεφαλοβρύσου, έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό  παρουσιάζοντας παραδοσιακούς χορούς απ' όλη την Ελλάδα
Μετά ήρθε η σειρά του κόσμου και το γλέντι κράτησε μέχρι το πρωί 
Περισσότερες φωτογραφίες...

Το χρυσοβέργι ζει, στους δικούς του ρυθμούς

Την  παραμονή της Αγίας Παρασκευής μετά τον εσπερινό ,πολλές εκπλήξεις περιμένουν τους επισκέπτες στο Παλιοξούβερο .

Εκτός από τις παρεμβάσεις του πολιτιστικού συλλόγου με την δενδροφύτευση και τα παγκάκια ,

ο χώρος τσιμεντοστρώθηκε Τραπεζοκαθίσματα θα υπάρχουν στο χώρο και στη σούβλα η παραδοσιακή προβατίνα θα μας γυρίσει πίσω στο χρόνο να θυμηθούμε τα παλιά

 Είναι μια συγκινητική αρχή που στα δύσκολα χρόνια που περνάμε θα βρούμε τον τρόπο να δημιουργήσουμε μια όαση χαράς και απόδρασης από την καθημερινότητα και με άλλες παρεμβάσεις που θα αναβαθμίσουν το χώρο.

Την επομένη στην πλατεία του χωριού, χορευτικά σύνολα του πολιτιστικού συλλόγου θα παρουσιάσουν παραδοσιακούς χορούς.Την εκδήλωση θα εμπλουτίσουν με την παρουσία τους τα χορευτικά τμήματά του Κεφαλοβρύσου και του Τρικόρφου.Θα ακολουθήσει γλέντι τρικούβερτο!!!!!!

Η επίδραση των φυτοφαρμάκων στην υγεία των παιδιών

Από την Ελευθεροτυπία

Γράφει η ΘΕΟΔΩΤΑ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ-ΤΣΙΤΣΙΠΗ, διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, τ. επιμελήτρια Α' Παιδιατρικής Κλινικής Πανεπιστημίου Αθηνών, διευθύντρια Παιδιατρικού Τμήματος Ευρωκλινικής Παίδων
 

Μια και ζούμε σε αγροτική περιοχή και κάνουμε χρήση φυτοφαρμάκων στις καλλιέργειες και μάλιστα ο τρόπος εφαρμογής των φυτοφαρμάκων,με τα σύγχρονα μηχανικά μέσα τις Τουρμπίνες ,καλό είναι να
ξέρουμε τι επιπτώσεις έχει στα παιδιά μας.Το σχετικό άρθρο είναι σημαντικό και καλό είναι να αφιερώσουμε λίγο χρόνο για το διάβασμά του

Η Ζαλίγκα και το ζαλίγκωμα

Ζαλιγκοφορες

Η ετυμολογία της λέξης δεν είναι ασφαλής . Ενδέχεται να προέρχεται από το Βουλγαρικό ζαλούγκ , που σημαίνει δυστυχής . Ζαλιγκα λοιπόν είναι ένα φορτίο ξύλων. κλαδιών και άλλων διαφόρων πραγμάτων, φορτωμένα στην πλάτη κάποιου ανθρώπου . Μέχρι την δεκαετία του εβδομήντα η εικόνα της ζαλιγκομένης γυναίκας ήταν μια  πραγματικότητα. Άρχισε σιγά σιγά να σβήνει από την καθημερινότητα τα επόμενα χρόνια όταν το αυτοκίνητο και οι αγροτικοί ελκυστήρες μπήκαν στη ζωή μας και απήλλαξαν,κυρίως τις γυναίκες , από  αυτή τη βασανιστική μέθοδο μεταφοράς.
Με ζαλιγκες οι γυναίκες , μικρές και μεγάλες,  μετέφεραν ξύλα στους φούρνους του Αιτωλικού,στις ασβεσταριές και τα καμίνια .Από το λόγκο ξύλα για τα τζάκια και τους φούρνους των σπιτιών .Στα κλαδέματα των ελιών , κλαρί για το τάισμα των ''ζωντανών''.Με μια τριχιά στα χέρια ,δυο δυο, τρεις τρεις αμολιόνταν στη φύση και ότι χρειάζονταν το ζαλιγκώνονταν και  το μετέφεραν στα σπίτια τους. Δύσκολα χρόνια .Αυτές οι γενιές  πραγματικά μπορούν να πουν πως δούλεψαν σκληρά στη ζωή τους !

Ο πιο καλός μαθητής ...

Ένας από τους δασκάλους του χωριού,παλιά , ήταν και ο Παπά Γρηγορόπουλος.Είχε διπλή ιδιότητα και παπάς και δάσκαλος Να φανταστείτε ότι  μαθητές του ήταν οι σημερινοί εβδομήνταπεντάρηδες .Τέλος πάντων...
Ο παπά Γρηγοροπουλος λοιπόν, παρέδωσε το μάθημα της ιστορίας και την άλλη μέρα ξεκίνησε την εξέταση των μαθητών του, με τον Γιώργο τον Μακρυγιάννη ,το Γιώργο τσ' Μακρυανοχρήσταινας ,όπως τον ξέρουμε στο χωριό

- Πες μας Γιώργο,τι έχουμε ιστορία σήμερα;
- Σήμερα παππούλη έχουμε...γιααα... το χάνι τσ΄ Γραβιάς
- Τι ξέρεις λοιπόν Γιώργο, για το χάνι της Γραβιάς;

- Να παππούλη .Κλεισ'καν από μέσα οι Έλληνες κι ήρθαν απόξω  οι Τούρκοι

- Και λοιπόν Γιώργο;
- Εεεε ....
- Διάβασες Γιώργο ;
- Ναι παππούλη...
- Πες μας λοιπόν... Τι έγινε;
- Μετά παππούλη ... πλακωθ'καν στου τ'φικιδ'...κι...που να θ'μάμαι  τώρα ....φαντάζεσαι τι έγινε
- Μπράβο Γιώργο .Άπλωσε το χέρι σου τώρα.

Πλατωνας

Πλάτωνας: «Το σώμα είναι ο ναός της ψυχής»

Η 21η Μαΐου έχει καθιερωθεί από τη βιογραφική παράδοση, ως η μέρα που γεννήθηκε ο άνθρωπος που επηρέασε όσο ελάχιστοι, τη σκέψη του δυτικού πολιτισμού. Ο Πλάτωνας γεννήθηκε περίπου στα 428 π.Χ. και έζησε στην αρχαία Αθήνα των πολιτικών ζυμώσεων μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Αποσπάσματα από το κείμενο της Αμαλίας Κ. Ηλιάδη, που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα matia.gr

Η Βασιλοπάναινα

Η Βασιλοπάναινα

Ίσως εμείς οι νεότεροι να μην καταλάβουμε ποτέ ,πόσο σημαντική ήταν η προσφορά των πρακτικών μαμών στα χωριά,  την εποχή της ανέχειας και της φτώχειας. Σίγουρα θα έχουμε ακούσει από τις μανάδες μας ,την περιπέτεια της γέννας τους και τη σημαντική βοήθεια της Βασιλοπάναινας.Ήταν κι άλλες πρακτικές μαμές στο χωριό .Η Βασιλοπάναινα όμως, είχε τη μεγαλύτερη φήμη.Κανένα παιδί δεν πέθανε στα χέρια της Οι ετοιμόγεννες ένοιωθαν σιγουριά και την εμπιστευόταν.Όταν οι πόνοι γίνονταν πιο συχνοί,όποια ώρα και να ήταν η μαμή του χωριού μας έτρεχε. Χρειάστηκε σε μια νύχτα να επισκεφτεί και δυο σπίτια μαζί.Και στις Καρούτες, εκεί στο καπνοτόπι των Νταλαίων,όταν έπιασαν οι πόνοι τη θειά Σοφία, η Βασιλοπάναινα έτρεξε να αφαλοκόψει το Σάκια.Δεν χάλαγε χατήρι σε κανένα και ούτε από τα χείλη της βγήκε ποτέ κακός λόγος Την αγαπούσαν και την εκτιμούσαν όλοι.Απλή γυναίκα με μεγάλη προσφορά που αξίζει να τη θυμόμαστε.Πέθανε πρωτομαγιά του 1971 ήσυχα ήσυχα
όπως ήταν και η ζωή της όλη.

Ο '' Μαλλιάς '' σχολιάζει το πάθημα του φίλου του

 Το μάθατε τι έγινε

στην άσφαλτο απάνω

Δυο Τουρκογυφτσ'ες ρίχτηκαν

στον  Κώστα τον τσοπάνο

Ήταν  πρωταπριλιά

το πέρασε γι' αστείο

Μα το σακάκι τ' άρπαξαν

και του 'πανε αντίο

Ο Τρακτερτζής

 ο τρακτερτζής  Πάνος Νικολογιάννης

Βγαίνοντας από τη δίνη του εμφυλίου άρχισε σιγά σιγά η ανάπτυξη. Ο παραδοσιακός ζευγολάτης έδωσε τη θέση του στον τρακτερτζή . Το τρακτέρ ήταν μια σημαντική επένδυση . Η καλλιέργεια του καπνού,εκμετάλλευση καθαρά οικογενειακή,έδωσε πολλά στην οικονομία των χωριών .Σπούδασε παιδιά, αγοράστηκε γη και προικιώθηκαν  κορίτσια . Ο λογαριασμός του καπνού ήταν κουμπαράς,.Όποιος μπορούσε να τον βάλει στην τράπεζα και να βγάλει τη χρονιά με τις ελιές η το μεροκάματο πολλά είχε να κερδίσει από τους τόκους . Έβαζε φόλο. Όλες οι συμφωνίες κλείνονταν με σημείο αναφοράς τον λογαριασμό του καπνού. Τα τρακτέρ δούλευαν ασταμάτητα και  η πληρωμή στο λογαριασμό. Από του πρώτους επαγγελματίες τρακτερτζηδες είχαμε: Τον Πάνο το Ζωγράφο (Γόπας) , που με ένα VOLVO  γύρω στο πενήντα πέντε, όργωνε χωράφια από το Αντίρριο μέχρι και την Άρτα . Ο Πάνος ο Νικολογιαννης και αυτός από τους πρώτους .Μετά ακολούθησαν κι άλλοι .Σήμερα δεν νοείται  αγρότης χωρίς τρακτέρ.
¨

Αρχισαν οι εργασιες στον Αγιο Διονυσιο

Συνεργείο αφαιρεί το σοφά από τον τοίχο της εκκλησίας και αποκαλύπτεται η πέτρα

Δευτερο σταδιο: Το πλυσιμο της πετρας

Μετά από δέκα χρόνια ,ξανά στην Αγιά Παρασκευή

Η παλιά εκκλησία  της Αγίας Παρασκευής 

Ανέκαθεν την παραμονή της Αγίας Παρασκευής o κόσμος ανέβαινε στο Παλιοξούβερο για τον εσπερινό . Πότε ο Νικολογγιάνης ποτέ ο Νίκος ο Σαμαράς, από νωρίς, με δυο τραπέζια,το κρεατόξυλο και τα βαρέλια με τα μπουκάλια μπύρας σκεπασμένα στον πάγο, αναψυκτικά, καμιά μπουκάλα με ούζο,ένα κουτί λουκούμια,ένα κουτί βανίλια ,για το γνωστό υποβρύχιο,και την ψησταριά για το ψήσιμο της προβατίνας,έστηναν το μαγαζί τους και με το πέρας του εσπερινού ο κόσμος όπου μπορούσε να βολευτεί, βολεύονταν και απολάμβανε τον εκλεκτό μεζέ της εποχής.Την ψητή προβατίνα. Αυτά μέχρι το2000 και με τελευταίο καταστηματάρχη το Βασίλη το Σαμαράς.Αίτια; Ο ενθουσιασμός και η ανώριμη επιλογή του τότε συμβουλίου του πολιτιστικού συλλόγου να κάνει εκδήλωση με χορευτικά στην πλατεία του χωριού. Αποτέλεσμα ήταν ο κόσμος, μετά τον εσπερινό να μην καθίσει στο ξωκκλήσι, όπως το συνήθιζε, αλλά να κατέβει στην πλατεία για την εκδήλωση  Για την ιστορία, ο γράφων τότε ήταν πρόεδρος του συλλόγου .

Εικόνες από το πανηγύρι

Μετά λοιπόν από δέκα χρόνια ,το νυν εκκλησιαστικό συμβούλιο αποφάσισε να ανέβει στο ξωκλήσι με ψητά και ποτά και ο σύλλογος να μεταφέρει την ημερομηνία της εκδήλωσης του . Σκοπός τα έσοδα να διατεθούν για την αποκάλυψη της πέτρας με την οποία η εκκλησιά είναι κτισμένη και που μια άλλη άστοχη επιλογή,κάλυψε με αμμοκονίαμα .Η αποκάλυψη της πέτρας,μαζί με το παλιό σχολείο και με την αντίστοιχη ανάπλαση της πλατείας , θα συγκροτήσουν ένα όμορφο σύνολο που θα αναβαθμίσει το κέντρο του χωριού .
Τα προηγούμενα δυο χρόνια ο σύλλογος,προχώρησε σε κάποιες παρεμβάσεις στον αύλειο χώρο της εκκλησίας.Τοποθέτησε παγκάκια, φύτεψε δένδρα,έφτιαξε δίκτυο ποτίσματος και τοποθέτησε πλαστική δεξαμενή αποθήκευσης νερού. Τα μέλη του συλλόγου με τρακτέρ κουβαλούν νερό και γεμίζουν τη δεξαμενή.  και με αυτόματο μηχανισμό   ποτίζονται τα δένδρα το καλοκαίρι.Σκοπός κάποια μέρα να αναβιώσουμε το ημερήσιο πανηγύρι.
Φέτος λοιπόν ανεβαίνουμε στην Αγιά Παρασκευή και στηρίζουμε την προσπάθεια

Η θειά Θύμιενα ,η Ακρίδου με το γαϊδουράκι της
τραβά για την Αγιά Παρασκευή

Ευτράπελα από την Aγια Παρασκευή :Ο Ντίνος ο Πουρνάρας επονομαζόμενος Τσιγάρας,και ο Κώστας Ζωγράφος (Καλαθάς) ψήσανε μια προβατίνα 23 κιλά ωμή και στο πούλημα βγήκε ,ψητή μάλιστα,36 κιλά.Το μυστικό; Είχαν μια πέτρα για ζύγι που έλεγαν ότι είναι ισοδύναμη με κιλό . Στο τέλος όταν έκαναν λογαριασμό απόρησαν:
Τι διάλο έγινε; Ψημένη ζυγίζει περισσότερο;                                   

Αγιος Νικολαος ο Κρεμαστος

Παρουσιάστηκε την Κυριακή 22 Μαΐου στο Μουσείο

'' Βάσω Κατράκη'' , το βιβλίο-λεύκωμα  Άγιος Νικόλαος ο Κρεμαστός .  Εκδότης ,ο  Δήμος  Μεσολογγίου.

Μέσα από την έκδοση αυτή γίνεται μια προσπάθεια για την ανάδειξη και την προβολή του πολιτιστικού πλούτου του σπηλαίου  .Τα κείμενα  και η επιμέλεια της έκδοσης είναι του πανεπιστημιακού καθηγητή Βυζαντινής αρχαιολογίας κ.Αθανασίου  Παλιούρα , επιστήμονα με μεγάλη προσφορά στην ανάδειξη των Αιτωλικών μνημείων .Στο βιβλίο ,ο αναγνώστης θα βρει πληροφορίες για τον τεχνοτροπικό

  χαρακτήρα των αγιογραφιών, τον ονομαζόμενο ''Καπαδοκικο'' για τους σημαντικούς επισκέπτες του  και πληροφορίες για την οργάνωση του σπηλαιώδη μοναχισμού στην Αιτωλία και Ακαρνανία .

Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του βιβλίου φαίνεται η εγκατάλειψη του μνημείου στην τύχη του ,αφού όποιος το επισκέπτοταν, χάραζε το όνομά του πάνω στις σπάνιες αγιογραφίες . Λογάριαζε  την ανάβαση σαν κατόρθωμα, ανάλογο με την κατάκτηση του Έβερεστ , του βόρειου πόλου, η της σελήνης και αφού σημαία δεν υπήρχε , άφηνε τα σημάδια του στις αγιογραφίες Κάποιοι λένε ότι το έκαναν για να πάρουν τη χάρη από αυτές. Ο γράφων  όταν το επισκέφτηκε με τους φίλους του , δεκατετράχρονο παιδί τότε  πενήντα τριών τώρα  , χάραξε τ' αρχικά  του γιατί το έκαναν οι προηγούμενοι και μάλιστα  δεν  έβρισκε  χώρο  αφού τα πάντα ήταν πιασμένα  .Κανείς δεν του μίλησε για  την αξία τους

 Έστω  και τώρα ό,τι περισώσουμε .Είναι  τα κάλλη  μας  Να τα αναδείξουμε και να τα προβάλλουμε

Η δημοτική  αρχή έχει τη βούληση και η προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί , ώστε η παρουσίαση του

μνημείου  να συνδεθεί και με την υπόλοιπη κοινωνική και ιστορική πραγματικότητα της εποχής .

Ο Χρήστος ντυμένος καναβάρο

Ο Χρήστος με τα σιρίτια του

Απροσδόκητα εμφανίστηκε στο χωριό ο
Χρήστος.Ντυμένος Καναβάρο αυτή τη φορά

Ξαφνιάστηκα σαν τον είδα .Νόμισα ότι κάποια μπάντα επισκέφτηκε το χωριό και ο μαέστρος κάνει βόλτες . Κάνει ένα τσακ το μυαλό μου…Ο Χρήστος ο φίλος μου είναι σκέφτηκα , και ήρθε να γράψει μέλη στην φιλαρμονική του δήμου

               -      Χρήστοοο…. Φωνάζω

               -      Ναι . Μου απαντάει

               -         Αυτός είναι, σκέφτηκα.

               -         Τι κάνεις εδώ;

               -         Ποιος είσαι ;

               -         Ο Πάνος είμαι.

      Πλησιάζω….Τελικά ήταν ο Χρήστος ο Βασιλείου, Χρόνια φευγάτος στην Αθήνα

          -     Ήρθα να δω κανένα χωριανό και θα φύγω,μου λέει.
          -     Μια φωτογραφία  πριν φύγεις ;

          -     Βεβαίως!                                                       
 

Γνωστός ο Χρήστος στους επισκέπτες της Ακρόπολης και του Φιλοπάππου. Ντυμένος με τη φουστανέλα του , ραμμένη από το Νίκο τον  Πλακίδα , φωτογραφίζεται  με τους τουρίστες . Κάποια πρωινάδικα τον  έβγαλαν και στο γυαλί να τραγουδάει το τσοπανάκος ήμουνα / προβατάκια φύλαγα  και να στέλνει χαιρετίσματα στο Χρυσοβέργι Πριν από δέκα χρόνια περίπου, τον είχα ξαναδεί στο χωριό

Να' σαι καλά Χρήστο  και να ματάρθεις

Να ματάρθεις  Χρήστο

Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΧΡΥΣΟΒΕΡΓΙ(ΟΝ)

Γραφει ο δάσκαλος  Βασίλης Χαραλαμπόπουλος

1η  εκδοχή. Έξω από το χωριό υπάρχει μια τοποθεσία που λέγεται και σήμερα «τούμπα» προερχόμενη ίσως από τη λέξη «τύμβος» γιατί το έδαφος εκεί είναι υπερυψωμένο σε σχήμα ημισφαιρικό .Εδώ έγιναν ,κατά διαστήματα από άγνωστους τυμβωρύχους ,ανασκαφές για να  βρουν ,κατά την παράδοση, τις χρυσές βέργες, κτερίσματα ,του θαμμένου βασιλιά. Από τις χρυσές βέργες πήρε το όνομα Χρυσοβέργι.

2^η εκδοχή. Παλιότερα στην περιοχή καλλιεργούσαν πάρα πολλά  αμπέλια  και σταφίδες και από τις βέργες  τους  έβγαζαν, εκλεκτό  (χρυσό) και φημισμένο κρασί και έχουμε χρυσο+βέργες=Χρυσοβέργι.

3^η εκδοχή. Στα τουρκοαλβανικά  το κρασί λέγεται «βερ» και η περιοχή φημίζονταν για το εκλεκτής ποιότητας (χρυσό) κρασί από το οποίο έπιναν και οι πασάδες και ζητούσαν πάντα « το χρυσό βερ» στο τραπέζι τους.

Στου χωριού τη βρύση

Ένας από τους αγαπημένους προορισμούς των σχολικών εκδρομών ήταν τα τρία ρέματα .Με τα ψηλά τους πλατάνια ! τις φτέρες τους !  και τον όμορφο  καταρράκτη νερού. Τα μαθητούδια  και οι δάσκαλοι τους , εδώ περνούσαν μια ευχάριστη μέρα σπάζοντας τη σχολική τους ρουτίνα . Οδηγός κάποιος από τους μεγαλύτερους μαθητές , μια και αυτοί γνώριζαν καλύτερα το μονοπάτι αφού το περπάταγαν πολλές φορές για να στήσουν καρτέρι στα κοτσύφια που πήγαιναν για νερό το καλοκαίρι. Διασχίζοντας μια ρεματιά φτάναμε στην πηγή και αμέσως βουτάγαμε για ξεδίψασμα .Σήμερα ...; Μεγαλώσαμε...;Δεν έχουμε χρόνο για εκδρομές...; Δεν ξέρω γιατί δεν απολαμβάνουμε την ομορφιά του τόπου όπως στα παιδικά χρονιά. Ίσως τότε  να ζούσαμε τη μαγεία της ανακάλυψης του γύρω κόσμου μας .Σήμερα όλοι τρέχουμε σαν τα κοτσύφια όπου βρούμε καλό νερό Και καλά αν μπορείς να το βρεις ,όπως έδω,  στη βρύση του χωριού ,από την αμόλυντη πηγή των τριών ρεμάτων . Άμα είσαι στη Φουκουσίμα ; Που να βρεις; Ας προστατέψουμε το περιβάλλον μπας και   βρίσκουν λίγο νεράκι τα παιδιά μας ,όπως ο μπάρμπας της φωτογραφίας που με το μηχανάκι του από το Αιτωλικό,κάθε βδομάδα φουλάρει με καθαρό νεράκι για το σπίτι του

Σαν παραμυθια τα παιχνιδια της αλανας

Θυμάμαι τα παιδιά που έπαιζαν και τραγουδούσαν

Χαμένα τα όνειρα τους κι όμως γελούσαν.

Σαν παραμύθια τα παιχνίδια της αλάνας

Και κρυφά πίσω απ’ τη πόρτα τα δάκρυα της μάνας.

Και του πατέρa τη φωνή που δεν άκουσαν,

Τη λύπη κάναν γλέντι και ποτέ δεν σταματούσαν

Αυτoύς  τους στίχους του .B D Foxmoor επέλεξε να ξεκινήσει τον πρόλογο της νέας του λαογραφικής δουλειάς ο Γιώργος Κομζιάς .Και αυτοί οι στίχοι είναι που δάνεισαν και τον τίτλο του βιβλίου του ,το οποίο ο πολιτιστικός σύλλογος του Αιτωλικού εξέδωσε

ΚΤΙΡΙΑ -ΒΟΥΛΩΜΕΝΗ - ΞΕΡΟΒΡΥΣΗ Ιστορικα τοπωνυμια

Τα ''χτιρια ''

Μας πήρε ένα τέταρτο της ώρας για να κατέβουμε τη νότια πλαγιά του όρους Αράκυνθος και βγαίνοντας από το μονοπάτι παρατήρησα αρχαία τείχη , κτισμένα με κονίαμα .Νόμισα στην αρχή πως είναι απομεινάρια κάποιου υδραγωγείου που έφερνε νερό στην Πλευρώνα......θεώρησα πως ανακάλυψα το αρχαίο Τείχιον, οχυρό που δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερη θέση για την φύλαξη των περασμάτων από την πλευρά της θάλασσας .

Η μουσική βελτιώνει τη μνήμη

Ανδιμοσιευση απο syllektiko
 
Μέχρι τώρα οι έρευνες είχαν αποδείξει ότι η μουσική βοηθά πολλαπλά τους μαθητές και τους ίδιους τους μουσικούς, μεταξύ άλλων αναπτύσσοντας καλύτερα τον εγκέφαλό τους και διευκολύνοντας τη διαδικασία της μάθησης. Τώρα, μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα έρχεται να αναδείξει ότι η μουσική εκπαίδευση κάνει καλό επίσης στους ηλικιωμένους, που συνεχίζουν να παίζει μουσική, αντισταθμίζοντας έτσι σε ένα βαθμό τις συνέπειες της γήρανσης.
Οι ερευνητές του Εργαστηρίου ....
ΑκουστικήςΝευροεπιστήμης του Πανεπιστημίου Northwestern του Σικάγο, με επικεφαλής την καθηγήτρια νευροβιολογίας και φυσιολογίας Νίνα Κράους, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο επιστημονικό έντυπο PLoS ONE, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η εφόρου ζωής μουσική εκπαίδευση και το παίξιμο ενός μουσικού οργάνου παρέχει πλεονεκτήματα διαρκείας σε τουλάχιστον δύο λειτουργίες, στην μνήμη και στην ακοή, που και οι δύο τείνουν να αμβλύνονται με το πέρασμα του χρόνου.
Τα σχετικά πειράματα έδειξαν ότι τα άτομα 45 έως 65 ετών -μουσικοί επαγγελματίες και ερασιτέχνες που είχαν αρχίσει να παίζουν μουσική στην ηλικία των εννέα ετών ή και νωρίτερα- υπερτερούσαν σαφώς στη μνήμη και στην ακοή (δυνατότητα να ξεχωρίσουν μια ομιλία μέσα σε πολύ θόρυβο), σε σχέση με όσους δεν έπαιζαν ποτέ κάποιο μουσικό όργανο.
Η μουσική εξάσκηση εκπαιδεύει κατάλληλα το νευρικό σύστημα και το κάνει πιο προσαρμοστικό, σύμφωνα με την Δρ Κράους, με αποτέλεσμα να αντισταθμίζει εν μέρει τις συνέπειες της γήρανσης.

Το παλιό τρακτέρ

Τι να κοιτάζει ο πιτσιρίκος και τι να σκέφτεται

Πόσες καλάθες καπνού κουβάλησε απ’ τις καρουτες ;

Ποσά οργώματα έκανε ;

Μια θράκα φαμελιά έθρεψε ...

Μέχρι και στο Μεσολόγγι την πήγε

Όλοι πίσω στην καρότσα ,να δουν την ανατίναξη του Καψάλη .

Και τώρα πια , καθαρό και πλυμένο απ’τις σκόνες όπως ταιριάζει στους νεκρούς ,αποκαμωμένο , απίθωσε ξυπόλυτο τα δυο του πόδια στο δικό του παράδεισο

αλλαζουν χερια τα χρονια - αποσπασμα απο την ποιητηκη συλλογη του Θαναση Φουντα

                              Μια μικρη αναφορα στη μνημη του

Πάλι εψές ήρθε μια άλλη γιαγιά, η ιστορία

Και αποκάλυψε τα ψέματα των ιστορικών

¨Μια εποχή χρυσή κι έναν λαμπρό αιώνα, μου είπε

Οι Αθηναίοι χτίσανε μνημεία πολλά και τον Παρθενώνα

Και χάραξαν μονάχα δυο ονόματα σε μια κολόνα¨

Ικτίνος , Καλλικράτης!

Αμνημόνευτα τα ονόματα των εργατών.

Μέτρησα με δρασκελιές και τριχιά τον Παρθενώνα

Τις μεγάλες πέτρες και τα κοτρόνια

Λογάριασα και τα κρυμμένα :

Σόμπολα, χαλίκια, σίδηρο , ασβέστη , άμμο , νερό , δρόμο , κολατσιό

Βλαστήμια , κατάρες στον ήλιο , αρρώστιες

Γιορτές , πανηγύρι , μυστήρια –Παναθήναια Ελευσίνια

Μάχες , ναυμαχίες , λιμούς , λοιμούς.

Έκαμα το μνημείο μεροκάματα: ανθρώπους , άλογα , μουλάρια , γαϊδούρια,

Μηχανικούς , χτίστες ,σαμαράδες , γύφτους , πεταλωτήδες , γεωργούς ,

Τριφύλλια , βρώμη , πέταλα ,καπίστρια , χαϊμαλιά , κύπρια.

Δυο ονόματα μοναχα .

Και δεν μου λένε ούτε για ένα σκοτωμένο δούλο , έναν τραυματία

Ένα πληγωμένο άλογο , ένα γαϊδουράκι νεκρό από το ξύλο

Ένα μουλάρι  τρελό από τη ζέστη

Το όνομα του ταβερνιάρη που έπινε ο Σωκράτης

Ένα μνημείο τρεις μνήμες: Περικλής , Ικτίνος , Καλλικράτης

Ενας αιώνας , ένας έρωτας της Ασπασίας

Βάσω Κατράκη η μεγαλη χαρακτρια

Αυτοβιογραφικό σημείωμα - Εκθέσεις/Διακρίσεις

αναδημοσιευση απο το εικαστικο

Γεννήθηκα στο Αιτωλικό του Μεσολογγίου.
Το Αιτωλικό είναι ένα μικρό νησάκι, που το συνδέουνε με τη στεριά δυο μακρυά πέτρινα γεφύρια με πολλές μικρές τοξοτές καμάρες. Το σπίτι μας ήτανε σχεδόν όλο μέσα στη θάλασσα και στη γειτονιά καθότανε όλο ψαράδες.

ΓΚΑΝΤΙ : Ο πολιτισμός ενός λαού ,φαίνετε από τη συμπεριφορά του στα ζώα

γνώρισα τους ανθρώπους κι αγάπησα τα ζώα

αναδημοσιεύω από ΜHΝYΜΑ ΣΤΟ ΜΠΟΥΚΑΛΙ

Χθες βράδυ και γύρω στις 11με 12 τα μεσάνυχτα, ακούστηκαν δυο πυροβολισμοί στην βορειοδυτική παραλία του Αιτωλικού. Οι δυο σφαίρες προορίζονταν για τα αδέσποτα σκυλιά που είχαν βρει καταφύγιο στο στάβλο του Γιάννη Παρά. Σύρθηκαν γρυλίζοντας σαν ανυπεράσπιστα μικρά παιδιά πνιγμένα στο αίμα. Το ένα από αυτά ξεψύχησε, το άλλο ψυχορραγεί κάπου εκεί. σε μια άκρη.

Τα ήξερα. Στο πορτ μπαγκαζ του αυτοκινήτου μου είχα πάντα μια σακούλα κροκέτες. Γνώριζαν τον...

θόρυβο του αυτοκινήτου μου κι εκεί που ήταν αραχτοί, σήκωναν το κεφάλι, τέντωναν τ' αυτιά, σηκώνονταν όρθια και χαιρετούσαν με την ουρά. και απλά περίμεναν. Ευγενείς θα λέγαμε. Δεν με ακολουθούσαν. Ο ένας μάλιστα, ο κοκκινοτρίχης είχε κι ένα δερμάτινο περιλαίμιο, δείγμα ότι κάποιος τον παράτησε. Έστω.

Κάποια μέρα μου έκανε και επίσκεψη, μα δεν είχα κάτι να τον τρατάρω, μόνο ένα χάδι του χαρίστηκε και ευγενής καθώς ήταν έσκυψε το κεφάλι σαν να μου έλεγε, μου είναι αρκετό. Και κουνώντας την ουρά, πήρε το δρόμο για το στάβλο.

Μετά τη γνωριμία μας, όποτε περνούσα του κορνάριζα. Άφηνε την παρέα του και με ακολουθούσε. Του άδειαζα τις κροκέτες στο γρασίδι αλλά δεν τις πλησίαζε αν δεν εισέπραττε πρώτα το χάδι του.

Στο δρόμο δεν έβγαιναν, ήταν προσεκτικά. Κανέναν δεν γάβγιζαν, είχαν τρυφερή συμπεριφορά. Μη ξέροντας που να απευθυνθώ, ένα ερώτημα θέλω να υποβάλλω, δημοσίως .

-Ποιους ενόχλησαν και ποια ανθρώπινα ένστικτα πάτησαν τη σκανδάλη;

Κλεισούρα Το φαράγγι των θρύλων και των παραδόσεων

Μια παλιά φωτογραφία παρμένη από το blog του Μιχάλη Κοτσαρη

Αν τύχει να το διαβείς μέρα σε συνεπαίρνει η ομορφιά της βλάστησης, η επιβλητικότητα των βράχων και το αργό πέταγμα των αετών.

Αν το διαβείς τη νύχτα τρόμος και ανατριχίλα από το κρώξιμο των πουλιών και το θρηνώδη βογκητό των μπούφων και της κουκουβάγιας

Οι φράσεις … π’να σι φάει τ’ όρνιο τσ’ κλεισούρας  και η μουρέ… μπούφο δεν είναι τυχαίες .

Η αρχαία Τραχίνα των Αιτωλών κατά τον Γάλλο περιηγητή Πουκεβίλ που την  διάβηκε το 1815.

Πολλούς ενέπνευσε το κάλλος του και η επιβλητικότητα του. Ο Κώστας Κρυστάλλης εμπνεύστηκε το ποίημα του ο καλόγερος της κλεισούρας

Ιστορικά πρόσωπα μόνασαν εδώ , όπως ο Γιάννης Γούναρης και ο Πανάρετος Παλαμάς .Οι βασιλείς Γεώργιος  Α'  και Όθωνας ,ο Σπυρίδων Τρικούπης , ο Δημήτρης Βικέλας ,ο Κοσμάς ο Αιτωλός και πολλοί άλλοι σταμάτησαν στη σκιά του πλατάνου του