Θυμάμαι τα παιδιά που έπαιζαν και τραγουδούσαν
Χαμένα τα όνειρα τους κι όμως γελούσαν.
Σαν παραμύθια τα παιχνίδια της αλάνας
Και κρυφά πίσω απ’ τη πόρτα τα δάκρυα της μάνας.
Και του πατέρa τη φωνή που δεν άκουσαν,
Τη λύπη κάναν γλέντι και ποτέ δεν σταματούσαν