Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

"Τα Παγανά" . Του Κομζιά Γεωργίου δασκάλου.

Εικόνα.Καλικατζαροι.(Μουσείο Χαρακτικής Χαμπή)




Το διάστημα που μεσολαβεί από την 25η Δεκεμβρίου μέχρι και την 6η Ιανουαρίου ονομάζεται ‘’Δωδεκαήμερο ή Παγανά‘’. Από το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων βγαίνουν από τα βάθη της γης οι καλικάντζαροι, καρκαντζούλια ή Καρκάντζαλα ή ‘’Παγανά‘’. Τα λέγανε Παγανά γιατί έβγαιναν παγανιά να πιάσουν το Χριστό. Η ονομασία τους καλικάντζαρος προέρχεται από το επίθετο ‘’καλός‘’ και από το ‘’κάνθαρος‘’.  

Τα ‘’Παγανά‘’ είναι κάτι πονηρά πνεύματα, κάτι ξωτικά, κάτι τέρατα άσχημα, κάτι ειδικά δαιμόνια που εμφανίζονται μόνο κατά δωδεκαήμερο. ‘

’Έρχονται από τη γης από κάτω. Όλο το χρόνο πελεκούν με τα τσεκούρια για να κόψουν το δέντρο που βαστάει τη γη. Όταν κοντεύουν να το κόψουν έρχονται τα Χριστούγεννα και ανεβαίνουν στη γη απάνω και βγαίνουν παγανιά για να πιάσουν το Χριστό. Τα Φώτα που ξαναγυρίζουν πάλι στα έγκατα της γης βρίσκουν το δέντρο να έχει ξαναγίνει και αρχίζουν πάλι απ’ την αρχή το κόψιμο‘’.

Σύμφωνα με τον Ν. Πολίτη, πατέρα της Λαογραφίας, ‘’Οι καλικάντζαροι είναι πλάσματα της νεοελληνικής μυθολογίας στα οποία έδωσαν αφορμή οι μεταμφιέσεις που γίνονταν κατά το δωδεκαήμερο, επειδή οι μεταμφιεζόμενοι ενοχλούσαν και φόβιζαν τους ανθρώπους. Διάφορα όμως στοιχεία που ανάγονται στην προέλευση, στη μορφή και στην ενέργεια των δαιμόνων αυτών, καθιστούν πιθανό το συσχετισμό των καλικατζάρων με τους νεκρούς, οι οποίοι κατά την κοινή πίστη σε ορισμένη εποχή επιστρέφουν για λίγο χρόνο μεταξύ των ζωντανών‘’.

Κατά τον Γεώργιο Μέγα (1957, σελ. 38 -39) ‘’ο λαϊκός αυτός εορτασμός των Χριστουγέννων έχει πάρα πολλά κοινά σημεία με τη γιορτή των αρχαίων Αθηναίων τα Ανθεστήρια. Οι αρχαίοι Αθηναίοι πίστευαν ότι κατά τη γιορτή των Ανθεστηρίων, όταν ο Άδης ήταν ανοικτός, επανέρχονταν στον κόσμο οι ψυχές και με διάφορους τρόπους ενοχλούσαν τους ανθρώπους. Ιδιαίτερα δε μαγάριζαν τις τροφές. Γι’ αυτό και οι αρχαίοι Αθηναίοι περιέζωναν με κόκκινο νήμα τα ιερά δημιουργώντας έτσι ένα μαγικό κύκλο που οι ψυχές δεν μπορούσαν να υπερβούν, άλειφαν με πίσσα τις πόρτες των σπιτιών και μασούσαν από το πρωί ράμνο (είδος ακανθώδους θάμνου, ο οποίος λεγόταν και Παλίουρος κοινός παλιούρι, για να εμποδίσουν την είσοδο των ψυχών στους ναούς, τα σπίτια και τα σώματά των. Τέλος τις ξαπόστελναν λέγοντες: ‘’θύραζε, Κήρες, ουκέτ’ Ανθεστήρια! ‘’ .

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας


Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας; Μὴν εἶν᾿ οἱ κάμποι;
 Μὴν εἶναι τ᾿ ἄσπαρτα ψηλὰ βουνά;
 Μὴν εἶναι ὁ ἥλιος της, ποὺ χρυσολάμπει;
 Μὴν εἶναι τ᾿ ἄστρα της τὰ φωτεινά;

Μπορεί η ζωή να έχει επιβάλει τις δικές της συνθήκες, αυτές όμως δεν έχουν καμιά   ισχύ στην καρδιά μας .Εδώ κυριαρχεί το συναίσθημα και η λαχτάρα  για τον τόπο που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε .Αυτή η λαχτάρα είναι ανεξέλεγκτη.Έχει τους δικούς της ρυθμούς .
Περιμένει την απολαμπίδα της καθημερινότητας για να αποδράσει.
Περιμένει την ευκαιρία να σπάσει τα δεσμά της  και να πετάξει ψηλά στα κορφοβούνια της Ευρυτανίας, εκεί που η παιδική ψυχή γνώρισε τις πρώτες κοσμικές ομορφιές .
Θέλει να ταξιδέψει στις πλαγιές κάτω από τα ελάτια. 
Να περπατήσει στους Αγίους Αποστόλους και στις Φακές.
Να ανέβει στην Τσούκα, να μαζέψει βουνίσιο τσάι . 
Να πάει στη εκκλησιά του Αγίου Νικολάου, να χτυπήσει την κρεμασμένη στο πουρνάρι καμπάνα.
Μήπως και η αυλή του σχολείου ξαναγεμίσει με παιδικές φωνές.
 Και αφού γεμίσει η ψυχή του με  αναμνήσεις ,να γυρίσει στη βρύση της Μαυρόπης να πιει νερό ....μπανούζι, να ευχαριστηθεί.
Αυτός είναι ο  Ευρυτάνας , αυτός κι  ο Τσικλιστιάνος. 
Και ευκαιρία ποτέ δεν χάνει.
Έτσι και η παρέα της φωτογραφίας. 
Ο Νίκος ο Μελάς στην απολαμπίδα των οργωμάτων ,''φόρτωσε''την παρέα του  στο Στάγιερ και με πρόσχημα το κυνήγι τράβηξαν για την Τσικλίστα. 
Μαζί τους δεν ξέχασαν να πάρουν  το σφαχτό τους και το ραδιόφωνο -  τότε  άρχισε να μπαίνει στη ζωή τους και ήταν σημαντικό πράγμα.
Και σαν τέλειωσαν απ' ολα, αντάμωμα στη βρύση της Μαυρόπης.
Εκεί να ψήσουν το αρνί, ν' ανοιξουν το ράδιο και να πιουν νερό.
Και όλα αυτά γιατί;
Γιατί.....
Ὅλα πατρίδα μας! Κι αὐτὰ κι ἐκεῖνα,
 καὶ κάτι πού ῾χουμε μὲς τὴν καρδιὰ
 καὶ λάμπει ἀθώρητο σὰν ἥλιου ἀχτίνα                
  καὶ κράζει μέσα μας: Ἐμπρὸς παιδιά!


Υ.Γ Οι στίχοι από το ομώνυμο ποίημα του Ι.Πολέμη

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

Με τήν κομπανία των Ακριδαίων

Από δεξιά: Κ.Γιγκλάς, Φ.Ρούμπας,Π.Νικολογιάννης,Κ.Μπαλαούρας (με το κλαρίνο),Φ Ακρίδας (λαούτο),Θ.Ρουμπας,Τσίνας Νίκος( σαντούρι),Π Τσινας (όρθιος),Θ.Ακρίδας (βιολί),Θ.Κοτρώτσας και καθιστός ο Γ.Μλίκας(ταγματάρχης)



Σπουδαίες φωτογραφίες από το αρχείο του Νίκου Τσίνα 
Φωτογραφίες που θυμίζουν άλλες εποχές.
Τότε που οι ντόπιοι μουσικοί είχαν την τιμητική τους στα πανηγύρια μας και  ο χορευτής επέβαλε τον ρυθμό του.
Χωρίς πολύχρωμες αφίσες μεγάφωνα  κόρνες και εφέ.
Παραδοσιακός ρυθμός που μεταφέρονταν από γενιά σε γενιά καθαρός και αφτιασίδωτος.
Χωρίς μάνατζερ ,μεσάζοντες  φώτα και λουλουδούδες.






φέιγ βολάν της εποχής

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2012

Το βάψιμο των νημάτων και η προέλευση των χρωστικών ουσιών

 

 

 


Αναδημοσιεύουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση με πάρα πολλά λαογραφικά στοιχεία από το φιλικό blog http://eyrytixn.blogspot.gr/ με την αδειά του βέβαια και με τίτλο:
 '' Όταν η Φύση διδάσκει την αξιοσύνη!''

 

 


  Από το εξαιρετικό βιβλίο των κκ. Τάκη Ευθυμίου και Κανέλλου Βασίλη με τίτλο «Του Αργαλειού τα Πάθη & τα Κάλλη», το οποίο κοσμεί τη βιβλιοθήκη μας, επιλέξαμε ένα χαρακτηριστικό κεφάλαιο όπου περιγράφεται, με πραγματικά παραστατικό τρόπο, η παλιά-παραδοσιακή διαδικασία της «νηματοβαφής» από τις άξιες γυναίκες των ορεινών χωριών.  

Βαφή νημάτων


Η βαφή ή το βάψιμο των νημάτων γινόταν στο καζάνι, μέσα σε βρασμένο νερό. Έριχναν τα τσικλιά στο καζάνι, τ’ ανακάτευαν μ’ ένα ξύλο για να βαφτούν όλες οι κλωστές και αφού τα έβραζαν αρκετή ώρα, τα έβγαζαν, ξέβγαζαν σε καθαρό νερό και ύστερα τ’ άπλωναν στο φράχτη να στεγνώσουν. Το ακάθαρτο υγρό που έβγαζε το βρασμένο μαλλί δεν το έχυνε η νοικοκυρά επειδή είχε μια κολλώδη ουσία. Το μάζευε και το έριχνε μέσα στο καζάνι της βαφής για ν’ αποτελέσει τη ζύμη του βαψίματος. Τα υγρά αυτά τα έλεγαν σαριά. Όταν έβαφαν στο καζάνι

Τρίτη 28 Αυγούστου 2012

Στα γήπεδα με το ΟΜ του Καρβούνη

Τους ποδοσφαιρικούς αγώνες κατά την δεκαετία 60-70  δεν τους κανόνιζαν κάποιες διοργανωτικές αρχές-τουλάχιστον στα χωριά-αλλά οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές.
Η πρόταση για έναν αγώνα έρχονταν η προτείνονταν από κάποιον και έτσι εκεί στο καφενείο μεταξύ τυρός και αχλαδίου αποφασιζόταν ότι αύριο παίζουμε Κεφαλόβρυσο η Κλεισορέμματα η κάπου αλλού,,,,.
Μέσο μεταφοράς; κανένα πρόβλημα!Το  ΟΜ του Καρβούνη ήταν πάντα διαθέσιμο.
Ραντεβού στο καφενείο...'Όταν ερχόταν η ώρα της αναχώρησης, πήδαγαν  όλοι στη καρότσα και με φωνές, χουχούτ'ματα  και κορναρ'τά .... δρόμο για το γήπεδο.
Από τους πιο δυναμικούς της ποδοσφαιρικής κοινότητας του χωριού μας, ο Καρβούνης .Και ως ποδοσφαιριστής και αργότερα ως φίλαθλος
 Όταν ο διαιτητής έπαιρνε λάθος απόφαση ή κάποιος έχανε σίγουρο γκολ.. ο Καρβούνης τον στόλιζε κανονικά.Η φωνή του - από τις πιο χαρακτηριστικές της κερκίδας - ηχεί ακόμη στ' αυτιά όλων όσων έζησαν εκείνη την εποχή.
Και σαν ο αγώνας είχε αίσιο αποτέλεσμα...... Ε ρε γλέντια!!!
Από τα τρίγωνα μέχρι να φτάσει το ΟΜ στο χωριό γινόταν χασακή απ' τις φωνές και τα κορναρ'τά
Ήταν το σήμα πως νικήσαμε.Σαν τις φρυκτώριες των αρχαίων Ελλήνων.

Ο γνωστός μας Κατσιλέτρας απο τους φανατικούς φιλάθλους της ομάδας
<<Αλλοτινές μου εποχές  αλλοτινοί μου χρόνοι...>>
 που λέει και ο Στελάρας!!!
Εκτός από τα φιλικά ποδοσφαιρικά παιχνίδια  στα γειτονικά χωριά κάθε Κυριακή εκτελούσε δρομολόγιο   στο Αγρίνιο για τα παιχνίδια του Παναιτωλικού .Δεν μετέφερε μόνο τα παιδιά του χωριού αλλά για να ξεκινήσει έπρεπε να έρθουν και τα παιδιά από το Κεφαλόβρυσο.Και αυτά χωρίς αμοιβή βέβαιως.

Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012

Σχετικα με τις εκδηλωσεις του καλοκαιριου

Χρυσοβεργιώτες στην Αγιά Παρασκευή
Μέσα σε βαρύ κλίμα έγινε φέτος το πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής,αφού τρεις χωριανοί μας έφυγαν από τη ζωή και μάλιστα οι δυο πρόωρα.Δυστυχώς στη ζωή ο θάνατος είναι  γεγονός αναπόφευκτο. Είναι δεδομένο
Στη ζωή μας όμως πρέπει να κοιτάμε και πίσω. Να βλέπουμε τι αφήνουμε .Να βλέπουμε τ' αχνάρια μας μήπως και αρμενίζουμε  στραβά.
Κάποιοι είπαν πως φέτος, την  παραμονή στη Αγιά Παρασκευή, ήταν αποτυχία.
Λάθος .
Ήταν μια υπέροχη βραδιά που είχε άρωμα απ' τα παλιά .
Είχαμε την τύχη μέσα σε όλα τ' άλλα να απολαύσουμε και τη χορευτική δεινότητα μια γνήσιας και αυθεντικής χορεύτριας που κεντούσε στους σκοπούς  της  παραδοσιακής μας μουσικής, το χοροστάσι της βραδιάς.
Ναι. Αυτό πρέπει θαυμάσουμε και να ζηλέψουμε.Τον αυθεντικό παραδοσιακό χορό.
Αρκετά με τις φίρμες των αφισών και του  eco που έχουν κατακυριεύσει και αλλοτριώσει την παραδοσιακή μας αισθητική.
 Στα πλαίσια του επαναπροσδιορισμού των πραγμάτων ο σύλλογος πρέπει να κάνει τις δικές του εκτιμήσεις.
Η εκδήλωση στη πλατεία  θα πρέπει να έχει αυστηρά  παραδοσιακό προσανατολισμό.
Πρέπει ν' αποκτήσει θεματικό χαρακτήρα και με όποιο τίμημα  να επανέλθει στο προσκήνιο η παραδοσιακή ορχήστρα .Αλλιώς έχουμε χάσει τ΄αυγά και τα πασχάλια που λέει και ο κόσμος.
Δεν είναι απαραίτητο ν' αρέσουμε σε όλους .Είναι απαραίτητο να υπηρετούμε το σκοπό.

Κάποτε πρέπει να βλέπουμε και  τη δική μας καμπούρα και όχι των άλλων.
Δεν μέμφομαι κανέναν αλλά το εαυτό μου, αφού επί τόσα χρόνια μέλος του Δ.Σ. του συλλόγου έχω μεγάλο μερίδιο  ευθύνης .

 Τα υπόλοιπα κύλισαν στους γνωστούς ρυθμούς.
Η πλατεία ήταν γεμάτη από κόσμο.
Τα παιδιά του χορευτικού τμήματός του συλλόγου χόρεψαν παραδοσιακούς χορούς και τα πρόσωπά τους έλαμπαν από χαρά .Περιμένουν αυτή τη μέρα πως και πως. Θέλουν να δείξουν τι έχουν μάθει όλο το χρόνο και είναι μια καλή ευκαιρία για να το κάνουν.

Επιτυχία είχε και η γιορτή της ποδοσφαιρικής ομάδας.Σωτηριάδης και Εφράιμ και πάλι στο πάλκο με τους δικούς τους fans.Ο Γιώργος Πολίτης λόγω υποχρεώσεων δεν συμμετείχε .Τον αντικατέστησε η Ε. Ακρίδα με την υπέροχη ζεστή φωνή της .Ελπίζουμε κάποια στιγμή να έχουμε φωτογραφικό υλικό από τις εκδηλώσεις και να το παρουσιάσουμε.

Π.Ακρίδας

Σάββατο 14 Ιουλίου 2012

ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2012

Νέοι και νεες του χωριού μας τιμώντας τους Εξοδίτες του Μεσολογγίου
Δεν ξέρουμε ποιος είναι ο αρμόδιος για την κατάρτιση και ενημέρωση σχετικά με το πολιτιστικό πρόγραμμα του Δήμου ,φανταζόμαστε το πνευματικό κέντρο ,ξέρουμε όμως ότι το Χρυσοβέργι δεν ανήκει στα κοινοτικά διαμερίσματα του Δήμου ,αφού δεν απασχόλησε τους υπευθύνους αν εδώ γίνετε κάτι σχετικά με τον πολιτισμό και την παράδοση.
Έτσι και μεις θα διοργανώσουμε στο πλαίσιο του πανηγυριού μας πάντα και όχι σε άσχετο χρόνο,την εκδήλωση του πολιτιστικού συλλόγου με το χορευτικό του τμήμα, δίνοντας έτσι στα παιδιά την ευκαιρία να δείξουν τι έχουν μάθει σχετικά με τον παραδοσιακό χορό τη χρονιά που πέρασε. Μετά θα ακολουθήσει η γιορτή της ποδοσφαιρικής ομάδας .Αυτή η γιορτή είναι διαφορετική
Με ζωντανή λαϊκή Ορχήστρα που θα την αποτελούν νέοι του χωριού και κάποιοι φίλοι μας.Και δω βήμα στους νέους και ντόπιους καλλιτέχνες. Αυτά θα κάνουμε εμείς εδώ στο ταπεινό και σεμνό χωριό μας.
Ένα πνευματικό κέντρο όμως,αν θέλει να υπηρετεί την ντόπια ερασιτεχνική δημιουργία, πρέπει να έχει τις κεραίες του ανοιχτές και να αφουγκράζεται κάθε πολιτιστικό κύτταρο που πάλατε στην κοινωνία και να το υποστηρίζει . Αυτά προς το παρόν.Περισσότερα την 26/7 και την 11/8/2012

Δευτέρα 9 Ιουλίου 2012

Παρουσίαση Βιβλίου "Το χαμένο Ταίρι"

  Μια πολύ ενδιαφέρουσα πολιτιστική δράση-πρόσκληση από το πολιτιστικό σύλλογο Αιτωλικού



 Ο Πολιτιστικός & Μορφωτικός Σύλλογος "Το Αιτωλικό"
σας προσκαλεί στην παρουσίαση βιβλίου
του αιτωλικιώτη συγγραφέα 
Διονύση Λεϊμονή
"Το Χαμένο Ταίρι"

Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012
ώρα 8.30 μ.μ.
στην αίθουσα της Δανειστικής Βιβλιοθήκης του Συλλόγου
(πίσω από πρώην Δημαρχείο)

Στην παρουσίαση θα παρευρίσκεται ο συγγραφέας του βιβλίου Διονύσης Λεϊμονής
Την παρουσίαση του βιβλίου θα κάνει η Φιλόλογος Μαρία Τσιρογιάννη
Αφηγήτρια: Χρυσάνθη Κτιστοπούλου
Συντονιστής: Μιχάλης Κότσαρης

Με την εκδήλωση αυτή, ο κ. Διονύσης Λεϊμονής θα εγκαινιάσει τη Δανειστική Βιβλιοθήκη του Συλλόγου.

Θα χαρούμε με την παρουσία σας.

Τετάρτη 4 Απριλίου 2012

Ακτιβιστές στο Χρυσοβέργι

Μπορεί να έχουμε όλα τα ελαττώματα που έχουν οι μικρές κοινωνίες.Μπορεί να γκρινιάζουμε για ασήμαντα πράγματα.Μπορεί,μπορεί ,μπορεί........δεν ξέρω και εγώ τι μπορεί ! Ένα πράγμα όμως δεν μπορεί να συμβεί.Να χάσουμε την ταυτότητα μας, την ανθρωπιά μας και το φιλοτιμό μας ! Έρχονται κάποιες στιγμές, γίνεται ένα κλικ και αυτή η καθημερινότητα που ροκανίζει τη ζωή μας, εξαφανίζεται .  Πανάρχαιες αξίες πετιούνται στο προσκήνιο καθορίζοντας  αξιοζήλευτες συμπεριφορές και πρακτικές.

Δευτέρα 2 Απριλίου 2012

Τα πρώτα μας γενέθλεια

Πέρασε ένας χρόνος από την ήμερα που έγινε η πρώτη δοκιμαστική ''εκπομπή'' μας.Το πρώτο εγχείρημα να ''βγούμε'' και μεις στο παράθυρο του καινούργιου κόσμου, όπως γράφαμε τότε .Του διαδικτυακού.Να μας γνωρίσουν , να γνωριστούμε και να προβάλουμε τον τόπο μας.Ήταν η 17η Μαρτίου
 Ήταν  πρόκληση.... γοητευτική. Κάτι σαν τους παλιούς πειρατικούς σταθμούς των ερτζιανών, που την αναμμένη λάμπα του μηχανήματος, αντικατέστησε η οθόνη του υπολογιστή.
Περιμέναμε πολύ καιρό μέχρι να γίνει πραγματικότητα το όνειρο .Θα μπορούσαμε βέβαια να ''βγούμε''από οποιοδήποτε άλλο σημείο , Άλλο πράγμα όμως είναι να ''εκπεμπεις''απο το κέντρο του χωριού σου,μέσα από το παλιότερο δημόσιο κτήριο ,το παλιό δημοτικό σχολείο και μάλιστα  από το  γραφείο των δασκάλων μας και άλλο από κάπου αλλού.
Πιστεύουμε πως καταφέραμε να δώσουμε το στίγμα  και του χωριού αλλά και τον πολιτιστικό προσανατολισμό του συλλόγου μας
Θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε στην αλλοτρίωση της πολιτιστικής μας ταυτότητας και θα επιμείνουμε  στη συνεργασία με άλλους πολιτιστικούς φορείς της γειτονιάς μας.
Είναι ανάγκη να δημιουργηθούν εκείνες οι υποδομές που θα δώσουν την ευκαιρία στις νέες γενιές να δημιουργήσουν και να εκφραστούν Να γοητεύσουν και να γοητευθούν από την παραγωγή πολιτιστικού έργου.  Αγώνας δύσκολος...αλλά αξίζει.

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

Παπαντούλα χιονισμένη ,η κοφίνα γιομισμένη

Με αυτά τα λίγα λόγια οι άνθρωποι αποτύπωσαν τα συμπέρασμά τα τους από την παρατήρηση και εξέλιξη των φυσικών φαινομένων. Αφού η μάννα γη έδωσε τα γεννήματα της,σαν την λεχώνα,έπρεπε να κοιμηθεί λίγο και να πάρει δυνάμεις για την νέα χρονιά.
Ο ήλιος να παει να ζεστάνει κι  άλλα μέρη κι άλλους τόπους, να θρέψει κι άλλους ανθρώπους και μετά να ξαναγυρίσει.
Οι άνθρωποι μετά από τα δοσίματα της φύσης, ξαποστένουν δίπλα στα τζάκια απολαμβάνοντας τη γλυκιά ζεστασιά του σπιτιού και τα μικρά παιδιά τα παραμύθια της γιαγιάς.

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

Η ορφάνια του ''Αποστόλη''

Πέθανε η γαιδουρίτσα της Σούγαινας μετά  τη γέννα  και αφήσε  το μικρό της, απροστάτευτο και ορφανό.
Δεν ήταν και λίγο πράγμα να χάσεις το ζωντανό σου .
Βέβαια, σε τούτη την εποχή που  το αυτοκίνητο άρχισε να μπαίνει για τα καλά στη ζωή μας, τα γαϊδουράκια και τα άλογα άρχισαν να γίνονται όλο και λιγότερο απαραίτητα . Όταν όμως  μια ζωή είναι το δεξί σου χέρι δεν είναι εύκολο να τ' αποχωριστείς....Δεν το εγκαταλείπεις αλλά το φροντίζεις.

Κατά διαστήματα περνούσαν κάποιοι γύφτοι και τ' αγόραζαν .Τα πήγαιναν λέει στην Ιταλία, στα τσίρκα, για να ταΐσουν  τ’ αγρία θηρία.
Πήγαν και στη θεια Σούγαινα  ,αλλά

Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Το ''βόιδι'' και το ''κλαράκι''

Το βόιδι και το κλαράκι είναι δυο σημάδια της φύσης και τα δυο στο ίδιο κοίλωμα ενός βράχου. Ανέκαθεν ήταν αυτά που καθοδηγούσαν και ρύθμιζαν την δράση των ανθρώπων της εργασίας και του μόχθου στα καπνοτόπια του κάμπου που απλώνονταν στις δυτικές πλευρές του Ζυγού .
Βόρεια του σπηλαίου του Αγίου Νικολάου του κρεμαστού και στο κοίλωμα ενός βράχου,ένα άσπρο σημάδι  σαν το μάτι του βοδιού έβλεπε από ψηλά όλο αυτό το μελισσολόι που δούλευε στα χωράφια και ήταν εκεί για να φωνάξει και να το ακούσουν όλοι ,πως...

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012

Μποτσίκι η Αγριοκρεμμύδα "...κατά του βασκάνου"!

Εκεί που πίναμε το τσιπουρακι μας, ρωτάω  τον πολύ καλό μου φίλο Γιώργο ,βαθύ γνώστη της λαϊκής μας παράδοσης και πολιτιστικής μας κληρονομιάς,
Πες μου βρε Γιώργο πως αποδεικνύετε ,εμείς σήμερα οι νεοέλληνες,ότι είμαστε η συνέχεια αυτών των θαυμαστών και σπουδαίων για τη σκέψη του ,για το ήθος τους ,για την υπευθυνότητά τους ,σε όλο τον σύγχρονο κόσμο ,αρχαίων Ελλήνων.
Χαμογέλασε και μου λέει: Από πάρα πολλά.Για παράδειγμα, πολλά από τα σημερινά έθιμα της λαϊκής μας παράδοσης έχουν την καταγωγή τους στην αρχαιότητα. Θυμάσαι τα Ριζικάρια;

Σήμερα  ήρθε στο μυαλό μου η εικόνα με το κρεμασμένο μποτσίκι στις αυλόπορτες των σπιτιών, η πεταμένο στις στέγες των αποθηκών και των στάβλων .Ένα πρωτοχρονιάτικο έθιμο με μεγάλη ιστορία .Διαβάστε το άρθρο που βρήκα για το μποτσικι και θα καταλάβετε...