Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

Ένα μικρο αφιέρωμα στον δρομέα Χρήστο Ακρίδα


Ο Χρήστος Ακρίδας με τις κόρες του, Ελένη και Εβίνα, 
και τον Γιάννη Κούρο, μετά τον δρόμο θυσίας
 στο Μεσολόγγι τον Απρίλιο του 2000
Ο Χρήστος Ακρίδας του Γεωργίου γεννήθηκε το 1960 στο Χρυσοβέργι, όπου έμεινε μέχρι τα 18 του χρόνια. Από τότε εγκαταστάθηκε στην Πάτρα, διατηρώντας συνεχή επαφή με το χωριό του.
Με το τρέξιμο άρχισε να ασχολείται από τα 35 του χρόνια, όταν αποφάσισε να απαλλαγεί από τη συνήθεια του καπνίσματος που κουβαλούσε από την ηλικία των 14.
Σε λιγότερο από 2 χρόνια άρχισε να παίρνει μέρος σε λαϊκούς αγώνες δρόμου.
Τον Απρίλιο του 1997 τρέχει τον πρώτο του αγώνα: παίρνει μέρος στον δρόμο θυσίας (περίπου 9χλμ) στο Μεσολόγγι, που διοργανώνεται κάθε χρόνο στα πλαίσια του εορτασμού της επετείου της Εξόδου.
Στον συγκεκριμένο αγώνα έχει πλέον το ρεκόρ συνεχόμενων συμμετοχών, αφού από το 1997 έως σήμερα συμμετέχει κάθε χρόνο.
Τον Δεκέμβριο του 1997 τρέχει τον πρώτο του μαραθώνιο (42,2 χλμ) στην Πάτρα.
Τον Απρίλιο του 2002 παίρνει μέρος σε αγώνα 100 χλμ από το Παναθηναϊκό Στάδιο έως το Σούνιο.
Μέχρι τώρα έχει συμμετάσχει σε περισσότερους από 30 μαραθωνίους και υπερμαραθωνίους, μεταξύ αυτών το Σαρωνικό δρόμο με αφετηρία την Ελευσίνα και τερματισμό την Κόρινθο (63 χλμ) και το εξάωρο σε στάδιο που διοργανώθηκε στο Παμπελοποννησιακό στάδιο της Πάτρας το Μάη του 2007.
Έχει τρέξει δίπλα (σε αγώνες και προπονήσεις) με μεγάλες μορφές των μαραθωνίων και υπερμαραθωνίων:
Με τον  μεγάλο μαραθωνοδρόμο των δεκαετιών ’70 και ’80 και βαλκανιονίκη Νίκο Αργυρόπουλο. Με τον μεγάλο, επίσης, μαραθωνοδρόμο της ίδιας εποχής και επί 20 χρόνια κάτοχο του πανελληνίου ρεκόρ της κλασικής διαδρομής μαραθωνίου, τον Φάνη Τσιμιγκάτο, αλλά και με τον μέγιστο όλων στις μεγάλες αποστάσεις, τον Γιάννη Κούρο. Ο Κούρος είναι ο μεγαλύτερος δρομέας μεγάλων αποστάσεων, όλων των εποχών στον κόσμο, έχοντας πάνω από 300 παγκόσμια ρεκόρ σε αγώνες δρόμου άνω των 100 χλμ.

Στα πενήντα τρία του χρόνια πλέον τρέχει –όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν-  πάνω από 50 χλμ την εβδομάδα, θεωρώντας τη συγκεκριμένη ενασχόληση μέρος της ζωής του και αναγκαίο μέσο διατήρησης μίας στοιχειώδους φυσικής κατάστασης και μίας αξιοπρεπούς ποιότητας ζωής. Και όπως λέει «ένας μαραθώνιος το χρόνο βοηθάει στη διαδρομή του μαραθωνίου της ζωής»