Η ορφάνια του ''Αποστόλη''

Πέθανε η γαιδουρίτσα της Σούγαινας μετά  τη γέννα  και αφήσε  το μικρό της, απροστάτευτο και ορφανό.
Δεν ήταν και λίγο πράγμα να χάσεις το ζωντανό σου .
Βέβαια, σε τούτη την εποχή που  το αυτοκίνητο άρχισε να μπαίνει για τα καλά στη ζωή μας, τα γαϊδουράκια και τα άλογα άρχισαν να γίνονται όλο και λιγότερο απαραίτητα . Όταν όμως  μια ζωή είναι το δεξί σου χέρι δεν είναι εύκολο να τ' αποχωριστείς....Δεν το εγκαταλείπεις αλλά το φροντίζεις.

Κατά διαστήματα περνούσαν κάποιοι γύφτοι και τ' αγόραζαν .Τα πήγαιναν λέει στην Ιταλία, στα τσίρκα, για να ταΐσουν  τ’ αγρία θηρία.
Πήγαν και στη θεια Σούγαινα  ,αλλά

Το ''βόιδι'' και το ''κλαράκι''

Το βόιδι και το κλαράκι είναι δυο σημάδια της φύσης και τα δυο στο ίδιο κοίλωμα ενός βράχου. Ανέκαθεν ήταν αυτά που καθοδηγούσαν και ρύθμιζαν την δράση των ανθρώπων της εργασίας και του μόχθου στα καπνοτόπια του κάμπου που απλώνονταν στις δυτικές πλευρές του Ζυγού .
Βόρεια του σπηλαίου του Αγίου Νικολάου του κρεμαστού και στο κοίλωμα ενός βράχου,ένα άσπρο σημάδι  σαν το μάτι του βοδιού έβλεπε από ψηλά όλο αυτό το μελισσολόι που δούλευε στα χωράφια και ήταν εκεί για να φωνάξει και να το ακούσουν όλοι ,πως...

Μποτσίκι η Αγριοκρεμμύδα "...κατά του βασκάνου"!

Εκεί που πίναμε το τσιπουρακι μας, ρωτάω  τον πολύ καλό μου φίλο Γιώργο ,βαθύ γνώστη της λαϊκής μας παράδοσης και πολιτιστικής μας κληρονομιάς,
Πες μου βρε Γιώργο πως αποδεικνύετε ,εμείς σήμερα οι νεοέλληνες,ότι είμαστε η συνέχεια αυτών των θαυμαστών και σπουδαίων για τη σκέψη του ,για το ήθος τους ,για την υπευθυνότητά τους ,σε όλο τον σύγχρονο κόσμο ,αρχαίων Ελλήνων.
Χαμογέλασε και μου λέει: Από πάρα πολλά.Για παράδειγμα, πολλά από τα σημερινά έθιμα της λαϊκής μας παράδοσης έχουν την καταγωγή τους στην αρχαιότητα. Θυμάσαι τα Ριζικάρια;

Σήμερα  ήρθε στο μυαλό μου η εικόνα με το κρεμασμένο μποτσίκι στις αυλόπορτες των σπιτιών, η πεταμένο στις στέγες των αποθηκών και των στάβλων .Ένα πρωτοχρονιάτικο έθιμο με μεγάλη ιστορία .Διαβάστε το άρθρο που βρήκα για το μποτσικι και θα καταλάβετε...