Κλεισούρα Το φαράγγι των θρύλων και των παραδόσεων

Μια παλιά φωτογραφία παρμένη από το blog του Μιχάλη Κοτσαρη

Αν τύχει να το διαβείς μέρα σε συνεπαίρνει η ομορφιά της βλάστησης, η επιβλητικότητα των βράχων και το αργό πέταγμα των αετών.

Αν το διαβείς τη νύχτα τρόμος και ανατριχίλα από το κρώξιμο των πουλιών και το θρηνώδη βογκητό των μπούφων και της κουκουβάγιας

Οι φράσεις … π’να σι φάει τ’ όρνιο τσ’ κλεισούρας  και η μουρέ… μπούφο δεν είναι τυχαίες .

Η αρχαία Τραχίνα των Αιτωλών κατά τον Γάλλο περιηγητή Πουκεβίλ που την  διάβηκε το 1815.

Πολλούς ενέπνευσε το κάλλος του και η επιβλητικότητα του. Ο Κώστας Κρυστάλλης εμπνεύστηκε το ποίημα του ο καλόγερος της κλεισούρας

Ιστορικά πρόσωπα μόνασαν εδώ , όπως ο Γιάννης Γούναρης και ο Πανάρετος Παλαμάς .Οι βασιλείς Γεώργιος  Α'  και Όθωνας ,ο Σπυρίδων Τρικούπης , ο Δημήτρης Βικέλας ,ο Κοσμάς ο Αιτωλός και πολλοί άλλοι σταμάτησαν στη σκιά του πλατάνου του

Η ιστορία του χιλιογραμμένη και εμπλουτισμένη με  μύθους  . 

Και η εκκλησιά του σαν αετοφωλιά ψηλά στο κοίλωμα του βράχου, κάθε χρόνο προσελκύει χιλιάδες προσκυνητές που ανεβαίνουν τα σκαλιά της ταμένοι .'Aλλοι ξυπόλητοι και άλλοι γονατιστοί ,oδοιπόροι καταφθάνουν από το Παναιτώλιο, το Αγρίνιο, το Ζαπάντι , το Αιτωλικό και το Μεσολόγγι με μεγάλες λαμπάδες στα χεριά , ίσα με το μπόι τους , όπως προστάζει το τάμα για να προσκυνήσουν την εικόνα της Παναγιάς της Ελεούσας .

Πραγματικό πανηγύρι .

Και κάτω στην πλατωσιά οι πραμάτειες  απλωμένες στους πάγκους περιμένουν την  προτίμηση των πανηγυριστών.

Μικρά παιδιά με γλειφιτζούρια στα χέρια, με μαλλί της γριάς και ζαχαρωτά , αντιστέκονται στο τράβηγμα των μανάδων και απολαμβάνουν χαζεύοντας  τους πάγκους .

Θεάματα σαν το γύρο του θανάτου ,άγρια ζώα και φίδια εξωτικά συγκινούσαν και εκστασιάζαν τον κόσμο.

Και οι θρύλοι πολλοί .Τα καμώματα της φύσης στο βράχο έγιναν μαρμαρωμένο αρνάκι και φιδάκι από την Παναγία για να προστατεύσει  μια μάνα με το μικρό παιδί της  που τη βρήκε η νύχτα εκεί . Ένα παραμύθι του Νίκου Μπίσγα με το οποίο κέντριζε την φαντασία των επισκεπτών επιμηκύνοντας την παραμονή τους στο καφενείο που διατηρούσε εκεί  .Και ο Χρυσοβεργιώτης Κουμπούρας λόγω της φυματίωσης του(χτικιό) απομονωμένος στη δική του Σπιναλόγκα στα βράχια της Κλεισούρας ,ντύθηκε με το δικό του μύθο για να μην στιγματιστεί και ηρωποιημένος πέρασε στην λαϊκή παράδοση

Σήμερα πολλά έχουν αλλάξει .Τα όρνια εξαφανίστηκαν από τα φουρνέλα των νταμαριών  όπως και αλλά αγρία πουλιά  Η μεγάλη αποικία των γυπών σήμερα αποτελείται από δυο άτομα και κάπου κάπου την επισκέπτονται  και κάποια Κροατικά.

 Οι μελωδίες των λαουτιέρηδων και κλαριντζήδων αντικαταστάθηκαν από τα cd  και το ανθρώπινο βουητό καλύφτηκε από το μουγκρητό των αυτοκίνητων.  

Όπως και να χει όμως η γοητεία του παραμένει!