Η ορφάνια του ''Αποστόλη''

Πέθανε η γαιδουρίτσα της Σούγαινας μετά  τη γέννα  και αφήσε  το μικρό της, απροστάτευτο και ορφανό.
Δεν ήταν και λίγο πράγμα να χάσεις το ζωντανό σου .
Βέβαια, σε τούτη την εποχή που  το αυτοκίνητο άρχισε να μπαίνει για τα καλά στη ζωή μας, τα γαϊδουράκια και τα άλογα άρχισαν να γίνονται όλο και λιγότερο απαραίτητα . Όταν όμως  μια ζωή είναι το δεξί σου χέρι δεν είναι εύκολο να τ' αποχωριστείς....Δεν το εγκαταλείπεις αλλά το φροντίζεις.

Κατά διαστήματα περνούσαν κάποιοι γύφτοι και τ' αγόραζαν .Τα πήγαιναν λέει στην Ιταλία, στα τσίρκα, για να ταΐσουν  τ’ αγρία θηρία.
Πήγαν και στη θεια Σούγαινα  ,αλλά
δεν το πήγαινε η καρδιά της, να χει τέτοια  κατάληξη το ζωντανό της. Τόσα και τόσα της πρόσφερε .Θα ήταν μεγάλη αχαριστία .Εδώ μαζί μου θα μείνει, είπε
Εκείνα τα χρόνια όποιος είχε μουλάρι ,άλογο η γαϊδουράκι, θεωρούνταν νοικοκύρης.
Της Βασίλως, στα νιάτα της , της προξένεψαν  δυο μέτρα παλικάρι και είπε όχι .
-    Να μην έχει ούτε ένα μουλάρι .Πως θα ανοίξουμε σπίτι;  Άσε καλύτερα....!
Ψόφησε λοιπόν η γαϊδουρίτσα και έμεινε το μικρό μονό του...Αποστόλη το βαφτίσαμε και σαν πνευματικοί πατέρες, μέχρι να το πάρει επάνω του, έπρεπε να το φροντίζουμε  Κάναμε ότι μπορούσαμε  αλλά ...αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτει.....  O Αποστόλης δεν είχε τίποτα από τα δυο...